'Ekspozycja' R. Mróz

Tytuł:  Ekspozycja (oryginalnie: - )

Autor: R. Mróz  (tłumacz: - )

Cykl:  Trylogia z komisarzem Forstem

Ilość stron: 480

Wydawnictwo: Filia (w roku: 2015)

Bierze udział w wyzwaniach: 52 książki w ciągu roku, Czytam nie tylko Amerykanów, ABC Czytania, Czytamy polskich autorów, 100 książek, Z książką w autobusie

Opis:

Termin "ekspozycja" ma przynajmniej pięć znaczeń. Podobnie wieloznaczny jest każdy krok mordercy.

Pewnego ranka turyści odkrywają na Giewoncie makabryczny widok – na ramionach krzyża powieszono nagiego mężczyznę. Wszystko wskazuje na to, że zabójca nie zostawił żadnych śladów.

Sprawę prowadzi niecieszący się dobrą opinią komisarz Wiktor Forst. Zanim tamtego ranka stanął na Giewoncie, wydawało mu się, że widział w życiu wszystko. Tropy, jakie odkryje wraz z dziennikarką Olgą Szrebską, doprowadzą go do dawno zapomnianych tajemnic… Winy z przeszłości nie dadzą o sobie zapomnieć. Okrutne zbrodnie muszą zostać odkupione.

Opinia:

Gdyby nie bookworm i wybór autora do styczniowej edycji wyzwania z polskimi autorami (macie je podlinkowane, zapraszam do wzięcia udziału :)), jeszcze pewnie długi czas autor czekałby na swoją kolej. Jasne, miałam go w planach, ale jeszcze nie teraz. Wyzwanie trochę te plany zmieniło.

Styl autora był dość luźny, choć mnie osobiście denerwowały wstawki z rosyjskiego bez choćby tłumaczenia w przypisie dolnym. Humor... Z założenia miał się chyba pojawić, ale nie kojarzę, abym uśmiechnęła się więcej niż 2-3 razy. Poza tym używanie skrótów nazw jednostek... Nie, żeby coś, bo wiem, co to GROM i KGB, ale już jakiś UOP? Opisy też czytało mi się trochę ciężej, lepiej z dialogami, nie były przynajmniej wymuszone.

- Ktoś go rozpoznał? - zapytała z uśmiechem Szrebska.

- Jeśli liczba lajków pod odpowiedzią świadczy o jej prawdziwości, to jest to nie kto inny jak Nergal ćwiczący przed następnym koncertem.

Fabuła była największym plusem książki, choć według mnie sypie się w niektórych momentach. Jasne, pomysł ciekawy, ale serio przeciągał mi się np. o pobyt w więzieniu... A rozmowa z pastorem czy same interpretacje Biblii, rozważania... To już mnie nudziło. Nie można jednak odmówić lekkiej grozy książce, widocznej jednak głównie na początku i pod sam koniec.... Beznadziejny koniec. Nienawidzę takiego kończenia książek, urywania akcji i to jeszcze w takim momencie! - czysty marketing, aby sięgnąć po kolejną książkę.

Bohaterowie... Jasne, Szrebska i Frost byli dobrze zbudowanymi postaciami. I tak, jak Olgę jeszcze jakoś polubiłam - zwłaszcza za tą jej linię obrony jestem lesbijką - to Wiktor po prostu mnie drażnił. Po pierwsze pomijając już jego żałosne podrywy, to uważa się za nie wiadomo kogo. Wszystko uzasadnia tym, że musiał... Choć wcale nie musiał. I jeszcze jest normalnie człowiekiem ze stali, bo pomimo lania przez KGB, lania w więzieniu, postrzelenia i paru innych incydentów - żyje i ma się całkiem dobrze! Normalnie lubię bohaterów typu dupek, ale nie, zdecydowanie nie takich, jak Wiktor! Już dużo bardziej polubiłam Bieszyńskiego, a ja naprawdę nienawidzę polityki :D No tak, choć trzeba przyznać, że akurat postaci drugoplanowe są średnio zarysowane.

Jego ojciec mawiał, że migrena jest jak piła łańcuchowa, która rżnie człowiekowi mózg tuż za oczami.

Podsumowując - jeśli chodzi o sam pomysł, książka jest w miarę. Jeśli chodzi o to czy mam zamiar przeczytać kolejną część - nie, nie zamierzam znów skazywać się na Pana Wielkiego Macho. Czy zamierzam sięgnąć po coś jeszcze autora? Raczej nie. Książki jednak nie odradzam, ani nie polecam. Uważam, że w jej przypadku nie mogłabym jej z czystym sumieniem odradzić, ale mi osobiście do gustu nie przypadła.