Serie, które porzuciłam TAG

Od Weroniki dostałam nominację do pewno TAGu, nad którym ostatnio zastanawiałam się z zupełnie innej strony - robiłam listę serii, które chcę dokończyć. A dzięki Weronice wy zobaczycie dziś, których nie tknę nawet patykiem :D Postanowiłam wymienić wszystkie, a nie tylko 5, jak moja nominatorka, bo uważam, że nie ma się co ograniczać :D Nie będę się o nich jednak zbytnio rozpisywać, abyście nie mieli dużo do czytania :D Grafikę będę zamieszczać tej części, na której skończyłam :)

Na pierwszy ogień - Ulica strachu R. L. Stine'a. Porzuciłam ją nie dlatego, że mi się nie podobała (choć pewnie teraz już by mi się nie spodobała), ale dlatego, że autor leciał utartymi schematami, a książki wcale nie były straszne.

Na drugi ogień - Opowieści o Bauchelainie i Korbalu Broachu S. Eriksona. Bardzo, bardzo zła i niefajna książka. Nudna, jak flaki z olejem, nic się nie da zrozumieć... Zraziła mnie także od razu do wszystkich powieści autora.

Kolejną serią, którą porzuciłam, zanim się skończyła, był Zmierzch S. Meyer, który miałam nadzieję - poprawi się z czasem, ale po 3 części stwierdziłam, że nie ma na to nadziei.

Porzuciłam też trylogię Pragnienie C. Jones, kiedy w drugim tomie wszystko okazało się tak beznadziejnie oczywiste, a szkoda, bo sam pomysł miał potencjał. 

Na początku przygody z kryminałami, porzuciłam duologię Amok D. Moody'ego, ponieważ pierwsza część była tak beznadziejna...

Najgorszy przykład grafomaństwa i zaniedbania przez korektora... Ale w sumie nie dziwię się, że nie chciało mu się tego czytać, bo historia była nudna, totalnie nieekscytująca i nie miała prawie nic wspólnego z tytułem - mowa oczywiście o Córce Zjadaczki Grzechów M. Salisbury.

Kolejną porażką, której nie zamierzam kontynuować okazali się (Nie)umarli E. Maguire. No i co ja poradzę, że uważam, że sama napisałabym dużo lepszą książkę? Zwłaszcza, jeśli chodzi o styl, brrr.

Jedyny polski autor, którego nie polubiłam i Trylogia z komisarzem Frostem R. Mroza, której pierwszy tom okazał się tak nieudany w moim odczuciu, że skutecznie zraził mnie do całej twórczości autora.

Ledwo rozpoczęłam przygodę z autorką, a już ją zakończyłam. Wszystko za sprawą nowelki z Efemery A. Bishop. Było to tak beznadziejne - od stylu zaczynając, na wszelkich opisach kończąc - że nie mam nigdy więcej zamiaru sięgać po tę autorkę, a już na pewno nie po te serię.

Z bardziej znanych serii porzuciłam Niezgodną V. Roth, ponieważ książka była zbyt przeciętna, a jej jedyny atut stanowił Cztery. Stwierdziłam ostatecznie, że nie ma sensu czytać jedynie dla niego.

W odmęty niepamięci wrzuciłam też Igrzyska śmierci S. Collins. Wystarczyło, że poprosiłam Suomi o spoiler rozwiązania trójkąta miłosnego i już stwierdziłam, że to zbytni idiotyzm, abym miała to dalej czytać, skoro sama akcja niezbyt mi się podobała.









Swego czasu porzuciłam też serię, którą lubiłam - Wampiraci J. Sompera. Nie zrobiłam tego celowo. Zwyczajnie nie miałam skąd wziąć kolejnych części, a kiedy już mogłam, to jakoś straciłam zapał.











Kolejną serią, w której się zaczytywałam, ale nie miałam skąd wziąć kolejnych części jest To ja Lucy K. McKain, ale tutaj nawet nie chodzi o zapał do jej skończenia, tylko o kategorię wiekową. Nie uważam, aby w tym wieku jeszcze mnie zachwycała, a nie chcę psuć sobie ogólnego jej wrażenia.










Kolejną znaną serię, którą porzuciłam okazał się Więzień labiryntu J. Dashnera, bo choć początkowo miałam zamiar go kontynuować, to jednak stwierdziłam, że jest wiele ciekawszych książek, które mam w planach.











Wilka K. B. Miszczuk nie porzuciłam, bo mi się nie podobał, ale dlatego, że nie interesuje mnie zakończenie, bo mam wrażenie, że będzie dość schematyczne. Także z tej duologii pierwszy tom zdecydowanie mi wystarczy.

Porzuciłam też serię Denazen J. Accardo. Czytałam Dotyk, mając lat ok. 13, nie uważam, więc, aby teraz kontynuacja miała mi się spodobać.

Nie lubię seriali, więc kiedy porzucałam Sagę o Ludziach Lodu M. Sandemo, powód był banalny - już przy trzecim tomie przypominała mi jakąś telenowelę.

Nieśmiertelnych A. Noel porzuciłam praktycznie od razu. Nie przyszło mi do głowy, że mogłabym te serię kontynuować... Była zbyt przeciętna, żeby nie powiedzieć nawet - słaba.

Dziedzictwa Planety Lorien P. Lore'a zamierzałam z początku kontynuować, ale z czasem ta ochota mi przeszła i nie jestem ciekawa, co stanie się dalej - wolę czytać dobre książki, a nie przeciętne.

Millennium S. Larssona zakończyłam według siebie idealnie, a kolejna część jest niepotrzebna. Jak dla mnie za dużo polityki, ekonomii i takich innych pierdół.

Trylogię Anioła L. Weatherly zakończyłam bez wyrzutów sumienia, bo kolejna wielka miłość po kilka sekundach i schemat Tylko ja mogę uratować świat mnie dobiły.

Przedostatnią wymienioną tutaj, porzuconą zresztą dość niedawno, serią jest Podwodny świat K. Falls, którego podczas nocy czytelniczej na Mini maratonach napisałam aż alternatywną końcówkę już po pierwszym rozdziale (kończy się krwawą masakrą na dwójce głównych bohaterów). Do końca było tylko gorzej.

Ostatnią serią, jaka przyszła mi do głowy było Wayward Pines B. Croucha, bo pierwsza część tylko końcówkę miała dobrą, a wszystko było tak strasznie pogmatwane.... Zdecydowanie nie mam ochoty na więcej.

No cóż, rzeczywiście się nie ograniczyłam i wydaje mi się, że wymieniłam dosłownie wszystkie serie, których nie zamierzam kontynuować. Macie ich tutaj 23. To i tak mniej niż liczba tych, które zamierzam, bo ich jest ok. 44 (a nie liczyłam tych, które bym chciała, ale nie są jeszcze wydane :P)

Ze swojej strony nominuję:

Wiktorię

Olę K.