'Piasek Raszida' B. Sanderson

Tytuł: Piasek Raszida (oryginalnie: Alcatraz and the Evil Librarans)

Autor: B. Sanderson (tłumacz: J. Drewnowski)

Cykl: Alcatraz kontra Bibliotekarze

Ilość stron: 303

Wydawnictwo: IUVI (w roku: 2017)

Bierze udział w wyzwaniach: Kitty's Reading Challenge (z patronatem LC), Czytam fantastykę

Opis:
Alcatraz Smedry, wychowywany przez rodziców zastępczych, nie wydaje się przeznaczony do niczego poza katastrofami. Na trzynaste urodziny otrzymuje przesyłkę ze spadkiem po nieżyjących rodzicach – a w niej zwykły woreczek ze zwykłym piaskiem. Zostaje on jednak niemal natychmiast skradziony przez tajemniczą organizację Bibliotekarzy. To wywołuje łańcuch wydarzeń, które uświadomią Alcatrazowi, że jego rodzina jest częścią grupy bojowników sprzeciwiających się Bibliotekarzom – tajnej, niebezpiecznej i złowrogiej organizacji, która faktycznie rządzi światem. Piasek Raszida ma pozwolić Bibliotekarzom przejąć pełną władzę nad światem. Alcatraz musi ich powstrzymać… uzbrojony wyłącznie w okulary i wyjątkowy talentem do bycia wyjątkową ofiarą losu…

Opinia:

Było to moje pierwsze spotkanie z Brandonem Sandersonem. Wiem, że to książka pisana raczej z myślą o osobach młodszych. Jednak, jeśli ta książka została napisana dla dzieci, to koniecznie chcę się przekonać, jak cudne muszą być książki dla młodzieży i dorosłych!

Styl Sandersona jest lekki, a narracja prowadzona w sposób bardzo zabawny i ułatwiający szybkie czytanie. Poza tym przy lekturze kilkakrotnie wybuchałam niekontrolowanym śmiechem. Co prawda książka jest lekko naiwna, ale wiadomo - pewnie dla grupy docelowej nie byłoby w tym nic naiwnego, a co innego dla pełnoletniej osoby.

[...]. Ple, ple, ple, kalarepa. Ple, ple, ple, coś w ogóle bez sensu. A teraz wróćmy do opowieści.

Fabuła opiera się na wydarzeniach z życia Alcatraza. Fenomenalnym pomysłem jest opis na skrzydełku na temat autora, który wrzucam wam po prawej. Dowiadujemy się, że tak naprawdę B. Sanderson to pseudonim Alcatraza, który napisał coś w stylu swojej autobiografii. Nasz narrator jest zresztą bezlitosny - stosuje wszystkie pisarskie sztuczki: zaczyna od pełnej akcji, po czym w kolejnym rozdziale zwalnia i historia toczy się wolniej, kończy rozdziały emocjonującymi momentami, urywa zdania w połowie... I nazywa pisarzy bezdusznymi istotami! Pokochałam zwłaszcza narrację w tej książce. Jednak akcja, poza lekką naiwnością, również była cudowna. Świat wykreowany przez Sandersona to coś niesamowitego. Czytając, macie wrażenie, że sam jesteście Alcatrazem i ktoś nagle podważył wszystkie wasze dogmaty egzystencjalne. Okazuje się, że na przykład taka broń palna została wynaleziona przed mieczami i jest przestarzała. Nawet nie wiecie, że jesteśmy uciśnieni przez Bibliotekarzy! Poza tym talenty Smedrych - nie zdajecie sobie sprawy, jak przydatne może być choćby potykanie się czy psucie różnych rzeczy.

Na początku musicie zrozumieć jedno - naszym narratorem jest trzynastolatek, który wrzuca różne anegdotki oraz zabawne przerywniki w trakcie lektury. Jeżeli was to denerwuje, nie polecam lektury. Ja spotkałam się z tym po raz pierwszy i było to tak mega zabawne i wciągające, że nie mogłam się oderwać. Więc jeśli nie wiecie, o czym mówię - musicie spróbować!

Mam nadzieję, że wy, z Wolnych Królestw, nie jesteście zanadto przejęci odkryciem, że smoki wcale nie przyszły pokłonić się po moich narodzinach. Duchy zmarłych przodków z rodu Smedrych nie udzielały mi nauk, nie zabiłem też swojego pierwszego Bibliotekarza poprzez poderżnięcie mu gardła jego własną kartą biblioteczną.

Alcatraz to dzieciak, który potrafi pakować się wyłącznie w kłopoty. Miewa przebłyski inteligencji, genialne pomysły, a jedyne, czym naprawdę mnie irytował, to ciągłe powtarzanie Nie jestem dobrym człowiekiem. Nosz, k..., ile można? Od połowy książki przestał to jednak młócić w kółko i zyskał moją bezgraniczną sympatię. Bastylia jest nieco trudna do odgadnięcia, ale ostra i odważna, a takie bohaterki lubię. Jako jedyna dziewczyna w teamie, zdecydowanie zasłużyła na moje oddanie, ponieważ nie wiem czy sama wytrzymałabym ze Smedrymi. Oj tak, to wyjątkowa rodzinka! Jednak nie będę się o każdym z osobna rozpisywać, ponieważ zajęłoby mi to zbyt dużo miejsca, a każdy osobnik jest wyjątkowy i niepowtarzalny, zwłaszcza dziadek Smedry. Jedyne rozczarowanie wśród charakterów to czarny charakter, ponieważ okazała się zbyt mało przebiegły, niestraszny i raczej płytki.

Podsumowując, uważam, że książka jest doskonała dla dzieci. Starsi czytelnicy mogliby trochę ponarzekać, jak ja, ale o ile lubicie książki skierowane do młodszej grupy osób - podejrzewam, że historia Alcatraza wciągnęłaby was podobnie, jak mnie. Jeżeli uwielbiacie zabawne książki - nie macie się co zastanawiać! Zdecydowanie udane pierwsze spotkanie z Brandonem Sandersonem i już nie mogę doczekać się drugiego tomu. 

Za egzemplarz serdecznie dziękuję: