BT: 'Zły Romeo' L. Rayven

Tytuł: Zły Romeo (oryginalnie: Bad Romeo)

Autor: L. Rayven (tłumacz: M. Tomczak)

Cykl: Starcrossed

Ilość stron: 432

Wydawnictwo: Otwarte (w roku: 2017)

Bierze udział w wyzwaniach: Czytam nie tylko Amerykanów, Grunt to okładka

Opis: 
Cassie była uroczą dziewczyną z wielkimi ambicjami. Piekielnie zdolny Ethan miał reputację złego chłopca. Zagrali Romeo i Julię – i zmieniło się wszystko. Wielka miłość, jak w dramacie Szekspira, była im pisana. Jednak „zły Romeo” złamał „Julii” serce...

Kilka lat później grają razem na Broadwayu. Gdy spotykają się na scenie, są zmuszeni do konfrontacji z własnymi emocjami. Ethan próbuje odzyskać zranioną Cassie, jednak oboje w niczym nie przypominają siebie sprzed lat...
Czy kiedy kurtyna opadnie, ujawnią, co tak naprawdę kryje się w ich sercach?

Opinia:
Zostałam wrobiona w jej przeczytanie :D Wy, o ile ładnie ubłagacie Justi, też będziecie mogli się z nią zapoznać, ponieważ Justiś organizuje BT :) Więcej informacji tutaj :) POLECAM! Lektura składa się nie tylko z treści właściwej, ale i masy... Moich komentarzy i zakreśleń, wszystko w kolorze intensywnego różu :D

- Czemu zawsze musisz wyjeżdżać z takimi tekstami?- Jakimi?- Takimi, które sprawiają, że cię lubię. Strasznie mnie to wkurza.

Miałam niesamowity problem z oceną tej książki. Po pierwsze to zupełnie nie mój klimat. Po drugie nie mogłam się przy niej nie roześmiać. Po trzecie niektóre teksty były tak żenujące, że zastanawiam się, jak autorka mogła umieścić je w książce. Po czwarte zakończenie zepsuło dobrą opinię, jaką miałam o tej książce. Ale może po kolei?

Na pewno autorka ma niesamowite poczucie humoru. Czytając raz po raz wybuchałam niekontrolowanym śmiechem <ostrzeżenie: czytać tylko w miejscu niepublicznym>. Ma też jednak talent do nadużywania słów cipka, penis etc. (no chyba, że to już kwestia tłumaczenia). Ponadto sceny erotyczne nie były napisane najgorzej, ale brakowało w nich w sumie właśnie erotyzmu. Autorka nie spłycała ich jednak i nie sprowadzała do nieustannego powtarzanie tych samych czynności, co często się zdarza w YA (bo to YA, prawda?).

- [...] a ona robi dla ciebie rzeczy, do których ja przekonałbym ją tylko czekoladą?[...]- Cóż mam powiedzieć, stary? Nie potrzebuję czekolady, bo z natury jestem słodki.

Książka opowiada nam jedną historię rozbitą na dwa etapy: sześć lat wcześniej oraz obecnie. Obecnie Cassie nienawidzi Ethana, a ma z nim zagrać kochanków. Obecnie Ethan chce odzyskać Cassie. Szczerze to w sześć lat wcześniej prawie zupełnie przegapiłam moment, gdy on odszedł. Bo to zakończenie było w ogóle tak napisane, jakby autorka nie miała pomysłu, jak tego dokonać, ale jednocześnie otworzyć je na kolejne części. Osobiście wolę część dziejącą się w przeszłości, choć wtedy Cassie jest okropna, ale o tym za chwilę. Tam te ich przekomarzanki przypominają mi taką typowo nastoletnią miłość. Nie podoba mi się jednak opisanie przez autorkę społeczności studenckiej - pijącej, jarającej i <szuka łagodnego określenia i pyta eksperta> rozwiązłej seksualnie. To było tak stereotypowe! Podobnie, jak traktowanie dziewictwa jako czegoś złego. Po przeczytaniu tej książki dziewice mogłyby pomyśleć, że są wybrakowane...

Ogółem historia nie porwała mnie za serce, ale z przyjemnością czytałam perypetie Cassie i Ethana w Grove. Akcja miała zrównoważone tempo, niekiedy przyspieszała, momentami zwalniała. W czasach obecnych za to odniosłam wrażenie, że autorka chce jak najszybciej, aby oni do siebie wrócili, bo rozstanie przeszkadza jej w realizacji pomysłu dalej. Sam motyw teatru był ukazany bardziej szczegółowo w Grove niż pod okiem Marco i tego też mi brakowało.

Ja tam już nawet nie próbuję zrozumieć facetów. [...] Banda dziwaków.

Ciężko ustosunkować mi się do postaci. Cassie na pewno nie zdobyła mojej miłości, rozwodząc się nad tym, że czyjeś przyrodzenie powinno otrzymać tytuł mistrzowski... Wiecie, cały akapit w pamiętniku na temat męskości Ethana to przesada. Potrafiła się jednak odgryźć, co było całkiem zabawne. Za to absolutnie nie przepadam za jej napaloną wersją. Ethan to... trudny orzech do zgryzienia. Z jednej strony jest na swój sposób pociągający. Z drugiej to dupek, który nawet specjalnie się z tym nie ukrywa. Nie uznaję zasady ranić, bo nas zraniono. Poza tym to kolejny bad boy z niezbyt ciekawą przeszłością i życiorysem. Za to jego teksty - tak, to zdecydowanie pokochałam <3 Jedynym bohaterem, którego serio żałowałam był Connor, biedny chłopak.

Nie zamierzam kontynuować serii. Nawet dla humoru. Jasne, była dobra, czytało się miło, ale to beznadziejne zakończenie jakoś mnie do poznania dalszych losów Cassie i Ethana zniechęciło. Jedyne, za co uwielbiam autorkę to humor. Tak, to było w tej książce boskie, a oto mój ulubiony dowcip:

- Pinokio chciał być prawdziwym chłopcem i dobrze się to dla niego skończyło.- Rzeczywiście. Ale stracił coś, co wydłużało się na zawołanie. Pomyśl o tym.

Czy polecam więc Złego Romea? Jeśli lubicie dość pikantny romans połączony z dużą dawką humoru i nie przeszkadza wam, jeśli skrzywdzona bohaterka łatwo wybacza palantowi - czytajcie. Nie mówię, że książka jest zła, bo nie jest. Wiecie też, że ja rzadko sięgam po romans. Uważam, że Zły Romeo to książka dobra, stosunkowo miła do czytania, ale nie wniesie nic do waszego życia poza ogromną dawką śmiechu i tymczasową rozrywką :)