Kwiecień plecień, bo przeplata... - podsumowanie kwietnia + relacja ze spotkania z Samanthą Shannon

Co tam u was? :) Maturzyści, jak nastroje? :D

Mój ostatni kwietniowy tydzień minął na czytaniu i nauce (czyli posprzątałam pokój i zrobiłam milion innych pierdół mało związanych z nauką). Wczoraj odbyła się też zapowiedziana 25 kwietnia noc czytania na Mini maratonach :)

Ogółem kwiecień minął raczej spokojnie, udało mi się skończyć szkołę ze średnią 4,58, z czego jestem bardzo zadowolona :) 

Przeczytane książki:

• Bogowie muszą być szaleni (454)
• Zwycięzca bierze wszystko (513)
• Wilk w owczej skórze (73)
• Wojny Żywiołów. Przebudzenie Ziemi: Powstania (728) [Michał Podbielski]
• Wszystko zostaje w rodzinie (554)
• Pan Klarnet (572)
• Piętno Pielgrzyma. Zbuntowani (552) [JAVIKO]
• Egzorcyzmy Dory Wilk (521)
• Na wojnie nie ma niewinnych (524)
• Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek (252)
• Pierworodna (376) [IUVI]

Ilość przeczytanych książek: 11

Ilość przeczytanych stron: 5119 (ok. 171 str/dzień)

Najlepsza książka kwietnia: Wojny Żywiołów. Przebudzenie Ziemi: Powstania oraz Pierworodna

Najgorsza książka kwietnia: Piętno Pielgrzyma. Zbuntowani

W maju czeka mnie za to moc atrakcji: maturka (przy czym ustną mam 17-18), WTK i przyjazd Oli, szukanie pracy, bo chciałabym się już wyprowadzić od rodziców, a do tego pakowanie gratów, bo rodzice planują generalny remont mieszkania (książeczki wylądują w kartonach :( ). Do przeczytania ze współprac: Wiatrodziej, Bestie :) Dodatkowo muszę do WTK przeczytać  Angelfall 2 i Pojedynek, aby oddać Oli :D

~.~

A teraz coś, o czym zdecydowanie chcę wam napisać dużo, choć pisząc to padam na twarz po całym dniu poza domem (piszę to dokładnie 27 kwietnia, jest godzinka 00:26 xD).

SAMANTHA SHANNON W POLSCE! Genialna wiadomość dla fanów, do których się zaliczam. Spotkanie w Warszawie? Nie trzeba mi było dwa razy powtarzać! :)

Kiedy już namówiłam chrzestną na pójście, a ona dodatkowo zakupiła mi to czerwone cudo ze zdjęcia, byłam gotowa na wieczór pełen wrażeń. 

Przyszłam z Doti godzinę wcześniej i powiem wam, że chociaż nie było to planowane (nie chciałyśmy się spóźnić, a wiadomo, że korki etc., ale nie planowałyśmy być aż tyle wcześniej), bardzo się z tego cieszyłyśmy! Moja pierwsza obserwacja z fanpage była całkowicie trafiona - za mało krzesełek ^^  My na szczęście załapałyśmy jeszcze miejsca siedzące gdzieś z tyłu. Podczas oczekiwania zdążyłam zauważyć Anitę z Book Reviews (tak, Ola, to twój wpływ, że w ogóle wiedziałam kto to!), która robiła tam za gwiazdę (i piszę to zupełnie bez obrazy, to było nawet zabawne w takim pozytywnym sensie, widzieć ile radości przynosi ludziom spotkanie nie jednej, a dwóch swoich ulubienic) i sądzę, że ma z tego spotkania niewiele mniej zdjęć z fanami niż sama Samantha :)

Wybiła godzina 18:00, a Samanthy... Nie ma. Zjawiła się z 10 minutek po czasie, ale powiem wam, że jestem w stanie jej to wybaczyć. To było moje pierwsze spotkanie autorskie poza tymi na targach książek i na pewno wiem, że nie ostatnie, a Samanthę spotkałabym chętnie jeszcze nie raz!

Na początku pan prowadzący (który niestety nie raczył się przedstawić, ale wiem ze strony wydarzenia, że miał na imię Michał) rozmawiał z Samanthą. Oczywiście rozmowa toczyła się po angielsku. Przyznaję bez bicia - nie wszystko rozumiałam, ale jestem z siebie dumna, bo i tak wyłapywałam ogólne sensy pytań i wypowiedzi autorki oraz większość szczegółów. Samantha opowiadała m.in. o Pieśni Jutra, adaptacji filmowej Czasu Żniw oraz, co ucieszyło mnie najbardziej, o NOWEJ KSIĄŻCE ZE SMOKAMI! (no dobra, było na ten temat dużo więcej, ale smoki <3). Wyjaśniła również skąd pomysł na społeczność jasnowidzów oraz wspomniała o swojej pierwszej powieści, Aurorze (o ile dobrze pamiętam).

Spotkanie przebiegało w miłej, humorystycznej atmosferze. Samantha nie zachowywała się, jakby była nie wiadomo jaką diwą. NIE! Ona podchodziła z humorem do każdego pytania, chętnie udzielała odpowiedzi nie tylko na tematy związane z serią, ale także z samym pisaniem. 

No i przyszła pora na pytania od publiczności... Tak, musiałam :D I mam to nawet nagrane! :D Nie, abym o tym wiedziała, bo dopiero wracając na miejsce Doti powiedziała mi, że ma filmik, ale w sumie bardzo się z tego cieszę :) Dodatkowo okazało się, że załapałam się na insta SQN :D Pytanie mógł zadać każdy, ale jak zwykle, na początku tłumów nie było. Przejęłam mikrofon jako trzecia, przy czym dopchałam się na początek, aby móc porozmawiać z Samanthą nie z dalszych rzędów, a sprzed sceny. O co mogła zapytać Kitty? O tym za chwilę :D Pojawiały się pytania o wybór stylu modowego, prośby o nietworzenie trójkąta miłosnego (popieram!) oraz pytania o adaptację. Według mnie minusem tej części był brak tłumaczenia choćby odpowiedzi Samanthy, bo wiadomo, że na sali nie każdy znał angielski. Jedna jedyna dziewczyna poprosiła pana prowadzącego o przetłumaczenie swojego pytania i odpowiedzi.

Samantha sprawia wrażenie osoby, która uwielbia kontakt z ludźmi, ze swoimi czytelnikami. Odpowiadała każdemu, nie ograniczając się do odpowiedzi krótkich czy prostych. Starała się możliwie najbardziej precyzyjnie omówić kwestię, o którą ją zapytano. Również w przypadku mojego pytania o Oxford. A brzmiało ono tak:

Oxford associates in my mind with concentration camp. Am I right it was your inspiration?

Powiem szczerze, że wyjście tam i zapytanie autorki po angielsku było przeżyciem :D Ale no nie po to uczę się angielskiego i podobno mam C1, aby prosić o tłumaczenie! :D Dla nie znających angielskiego: Oxford kojarzy mi się z obozem koncentracyjnym. Czy mam rację, że było to twoją inspiracją? Samantha może była lekko zaskoczona, ale opowiedziała bardzo wyczerpująco :) 

No i zaczęło się  - kolejka po autograf. Znów klapa ze strony organizatora, ale też prawo dżungli. Jeśli pan prowadzący mówi, że kolejka ma przebiegać Z JEDNEGO KIERUNKU, to ludzie mogliby to do cholery jasnej zrozumieć, a nie pchać się na chama z drugiej. Nie patrzyłam na to, o której skończyła się część z pytaniami. Jednak w kolejce stałam prawie do 21, bo nie ruszała się przez pewien czas prawie wcale z powodu tych przepychających się ludzi. Doti musiała iść, więc spytałam dziewczynę stojącą obok mnie czy mogłaby mi zrobić z Samanthą potem zdjęcie... I tak zapewniłam sobie doborowe towarzystwo na czas czekania - a było go sporo!

Otóż, jak to ja, od razu wyszłam z inicjatywą i zagadałam do nowo-poznanej koleżanki. I była to najlepsza rzecz, jaką mogłam zrobić :) Okazało się, że trafiłam nie tylko na fankę Samanthy, ale na książkoholiczkę w ogóle, a do tego równie wygadaną jak wasza kochana Kitty. Szczerze mówiąc, nie wiem czy chociażby przez chwilę milczałyśmy. Rozmawiało nam się tak dobrze, że z tematów książek zeszłyśmy na bardziej osobiste, a pod koniec kolejki można było nas wziąć za koleżanki, które przyszły na to spotkanie razem i znają się od co najmniej 2 lat, a nie jakichś 40 minut :D Z racji, że scena znajduje się w tym Empiku obok działu z poradnikami do ekonomii, postanowiłyśmy poznęcać się nad tytułami. Ale no proszę was, czy nie wzięlibyście do ręki tej książeczki z prawej i nie przeczytali opisu? :D Przecież ona sama się prosi o jakiś komentarz! :D

Mam nadzieję, że Ula dołączy też niedługo do naszej blogowej społeczności. I nie ma, kochana, że czas, że pisanie, że coś tam - o książkach trzeba pisać, same się nie zrecenzują <3 Edit jest taki, że Ula dziś wysłała m link do swojego bloga :) Powitajmy ją gorąco w blogosferze! :D

No i stało się, dobrnęłyśmy wraz z Ulą do Samanthy! Hip-hip-hurra! I ta myśl: wypadałoby coś powiedzieć, a nie stać jak kołek obok autorki... :P No i tu ponownie się popisałam :D Wiecie, ja mam talent do łączenia tematów. Pierw pytam ją o obozy koncentracyjne, po czym podczas rozmowy przy stoliku chwalę Arcturus and Paige's erotic scene, a na zakończenie pytam, jak podoba się jej Warszawa :D Ale stwierdziła, że jest szczęśliwa, że uwielbiam tę scenę, a Warszawa jest urokliwa - zwłaszcza starówka :)

Jakie są moje ogólne wrażenia? Bardzo pozytywne! Samantha jest genialną osobą - pełną energii i zaangażowania. A właśnie, zapomniałam wspomnieć. Jedna osoba powiedziała, że przeprasza za swój angielski, a Samantha na to It's better than my Polish :D A wcześniej powiedziała na prośbę jednego ze słuchaczy Pieśń Jutra po polsku :) I stwierdziła, że nasze tłumaczenie Song Rising jako Song of Tomorrow jest urocza :D 

Widzicie - jest tyle rzeczy, których najchętniej bym nie zapomniała :) Spotkanie było cudowne! Poznałam cudowną autorkę oraz nową książkoholiczkę i choć wróciłam do domu po 22 - zupełnie nie żałuję tak spędzonego dnia :)