Minie recenzje książek z czasów zamierzchłych: Literatura dziecięca

Hejo :)
1. Ja ogarnę blogi do końca tego tyg, serio :D Jak chcecie wiedzieć, co u mnie - zapraszam na insta lub fanpage :D Tam się tłumaczę :D

2. Znalazłam kolejne wykorzystanie mini recenzji :D

Jest dużo książek, które czytałam, ale nigdy ich recenzje nie pojawiły się na blogu. Nie pamiętam ich może aż tak dokładnie, ale ogólne wrażenie pozostało. Chciałabym więc móc je wam poradzić lub odradzić :) Nie będą to nawet bardzo recenzje, raczej max. kilka zdań o danej książce :D Chciałabym jednak na Biblioteczce zgromadzić wszystko, co przeczytałam, stąd ten rodzaj mini recenzji :D

Od razu mówię, że będą to raczej posty zapychacze - czyli będę je wrzucać, kiedy nie będę miała co, więc kolejny post może pojawić się za dwa tygodnie, a może i za dwa miesiące :D Ogółem będzie ich pięć z podziałem na następujące kategorie: dziecięca, lektury, młodzieżowa, młodzieżowy romans, inne :D
PS. jako etykietki dodaję jedynie autorów i gatunek, aby można było znaleźć te książki, pojawią się też one w spisie recenzji, jako mini :)

Zaczynając od serii To ja Lucy, którą czytałam aż do tomu 7, ponieważ tomy kolejne nie były wtedy łatwo dostępne, chcę powiedzieć, że ta seria będzie zabawna dla nastolatek w każdym wieku. Teraz pewnie odczuwałabym pewną infantylność, ale przypomnijcie sobie, jak same pisałyście pamiętnik :D To, co pamiętam najbardziej to nazywanie miesiączki Q a nie O, aby chłopcy się nie domyślili :D
Seria jest niesamowicie zabawna! Np. wypychanie sobie stanika do tańca hula papierem toaletowym. Jednak historia Lucy to nie tylko humor - to przede wszystkim dojrzewanie. Główna bohaterka spisuje swoją historię w postaci pamiętnika i jest to jedyny pamiętnik, który naprawdę lubię.
Osobiście nie zamierzam już kończyć serii, zbyt mało pamiętam, ale jeśli macie wśród znajomych lub w rodzinie dziewczynki do 15 roku życia - serio, pokażcie im tę cudnie zabawną serię :)

Jak poradzić sobie ze złością? Co zrobić, jeśli mieszka w tobie złośliwy diablik zmuszający cię do krzyku, tupania i złości? To proste - poczekać, aż wypadnie ci w ust :D I teraz trudniejsza część zadania - nie możesz pozwolić mu tam wrócić :D
Książka dla złośnic, zdecydowanie! Autorka pokazuje w lekki i przystosowany dla dzieci sposób, jak złość może zepsuć relacje. Opowieść Amelki jest nie tylko zabawna, ale przede wszystkim uczy :) Zdecydowanie miło ją wspominam :)

Wykreowana rzeczywistość nie jest zbyt przyjazna, a sama Matylda momentami potrafi zirytować, ale sam pomysł był ciekawy. May geniusz, który rozprawia się z dyrektorką-tyranem.
Znów - książka posiada duży zasób humoru, ale wywołuje też smutek, kiedy widzimy, jak rodzice traktują Matyldę. Nie mogłam zrozumieć ich postępowania :(
Szkoła pokazana jest jako miejsce sterroryzowane na nieco naiwny, dziecięcy sposób, ale Matylda przecież da sobie z tym radę, ponieważ ma moc robienia psikusów dorosłym :)

To książka, którą zdecydowanie przeczytałabym jeszcze raz, gdyby nie mój wiek :D
Cieniutka, a przezabawna. Cała akcja dzieje się w szkole, poznajemy dużo postaci z innych bajek, co moim zdaniem bardziej zintegruje dziecko z książką.
Złe wiedźmy chcą ugotować Kopciuszka, ale jej koleżanki zdecydowanie nie mogą na to pozwolić! :D
To chyba książka, którą najlepiej wspominam po To ja Lucy :)

Jak widzicie, już jako mała dziewczynka nie gardziłam naszymi rodzimymi autorami. Marionetki Baby Jagi to bardzo rodzinna opowieść. Za pomocą baśni pani Dorota pokazała, jak kłótnie w rodzinie mogą ją zniszczyć. Tam co prawda odpowiada za to zła Baba Jaga, w życiu nie mamy na kogo zrzucić winy.
Rodzina to siła, która może przezwyciężyć nawet największe trudności, razem - to udowadnia w swojej książce autorka i pokazuje dzieciom wartość porozumienia i rodziny. Jest to bardzo wartościowa książka, choć napisana prostym i przystępnym językiem.

Kolejny polski autor, którego książkę dobrze wspominam. Taki horror dla dzieci z dużą ilością humoru :)
Wasze dzieci, kuzyni, młodsi znajomi lubią Inspektora Gadżeta? Może wy go lubicie? Wątek detektywistyczny to dla was chleb powszedni? To dobrze, bo uważam, że Wakacje z duchami można przeczytać w każdym wieku.
Trójka przyjaciół buduje sobie szałas-bazę główną, po czym zaczyna śledztwo dotyczące dziwnych zjawisk na zamku. Ponadto autor wykorzystał prawdziwy zamek, gdzie po przeczytaniu książki zawsze można go odwiedzić (co prawda ja tego nie zrobiłam, ale z pewnością jest to ciekawe doświadczenie :D).

Dopóki nie zobaczyłam dopisku na okładce, nie wiedziałam, ze to lektura. Osobiście czytałam to sama z siebie w okresie zafascynowania harcerstwem.
Zastęp Czarnych Stóp spędza lato w Górach Świętokrzyskich. Autora ciekawie opisuje bycie harcerzem, harcerskie obowiązki etc. Można się też pośmiać.
Dodatkowo to powieść nie tylko o harcerstwie. Maciek, wcześniej samotny i odrzucony chłopczyk, odnajduje na obozie przyjaźń i zrozumienie.
W beztroskie wakacje został także wpleciony wątek kryminalny.
Moim zdaniem - cudowna książka na lato :)

Dorota Terakowska zdecydowanie jest za mną od dzieciństwa z mojego własnego wyboru. Najbardziej kocham jej Samotność Bogów, a Lustro Pana Grymsa to według mnie najgorsza jej książka, jaką czytałam, choć nie naprawdę zła. Ponadto prawie nic z niej nie pamiętam.
Wrażenie, jakie pozostało to to, że Agata była nieco irytującą bohaterką, a cała opowieść była raczej naiwna.

Ostatnia książka, którą także wspominam najgorzej. Osobiście po dwóch lekturach Musierowicz, nie zamierzam nigdy więcej po nią sięgnąć.
Fabuła tej książki jest po prostu beznadziejna - dziewczynka, która przychodzi na obiadki...
Wątki poboczne wcale nie ratowały książki, ponadto w ogóle nie była zabawna, choć miała być. Nie rozumiem zupełnie za co ta książka otrzymała nagrodę literacką... Dla mnie to raczej słaba, nic nie wnosząca lektura...






Jak widzicie, dziecięce lektury wspominam raczej dobrze poza dwoma ostatnimi :) Cieszy mnie też niezauważona wcześniej przewaga polskich autorów, bo choć zdawałam sobie sprawę, ze jako dziecko także po nich sięgałam, to nie wiedziałam, że na taką skalę :) Przy czym w tamtym okresie sięgałam po nich raczej nieświadomie, bo bardziej ciekawiły mnie opisy z tyłu książki :)