'Szeptucha' K. B. Miszczuk

Tytuł: Szeptucha (oryginalnie:  -)

Autor: K. B. Miszczuk (tłumacz: -)

Cykl: Kwiat Paproci

Ilość stron: 415

Wydawnictwo: WAB (w roku: 2016)

Opis:
A wszystko przez to, że Mieszko I zdecydował się nie przyjąć chrztu…
Gosława Brzózka, zwana Gosią, po ukończeniu medyny wybiera się do świętokrzyskiej wsi Bieliny na obowiązkową praktykę u szeptuchy, wiejskiej znachorki. Problem polega na tym, że Gosia – kobieta nowoczesna, przyzwyczajona do życia w wielkim mieście – nie cierpi wsi, przyrody i panicznie boi się kleszczy. W dodatku nie wierzy w te wszystkie słowiańskie zabobony. Bogowie nie istnieją, koniec, kropka!
Pobyt w Bielinach wywróci jednak do góry nogami jej dotychczasowe życie. Na Gosię czeka bowiem miłość. Czy jednak Mieszko, najprzystojniejszy mężczyzna, jakiego do tej pory widziała, naprawdę jest tym, za kogo go uważa? I co się stanie, gdy słowiańscy bogowie postanowią sprawić, by w nich uwierzyła?

Słowiańskie bóstwa, pradawne obrzędy, romans, a przede wszystkim – solidna dawka humoru!
Opinia:

Czytanie w miejscach publicznych może sprawić, że ludzie będą dziwnie na was patrzeć. Książka wywołuje niekontrolowane wybuchy śmiechu w najmniej spodziewanych momentach fabuły. Ostrzegam uczciwie, ponieważ na mnie nawet w domu patrzyli się, jak na wariatkę! :D

Fabuła tej książki to wymieszanie mitologii słowiańskiej z czasami współczesnymi. Mieszko I nie przyjął chrztu, Polską nadal włada monarcha, a wiara słowiańska zastępuje wiarę chrześcijańską. Mimo to mamy tusze do rzęs, Cosmo, samochody - bo chociaż nasza ojczyzna trzyma się swoich korzeni, świat nie stoi w miejscu. Współczesność i tradycja zderzają się w przekomicznej opowieści o przeznaczeniu. Dodatkowo wątek miłosny, który jest drugim najważniejszym w powieści. Wielkie big love story. Mimo to, nie przeszkadzał mi aż tak bardzo. Książka z jednej strony potrafi niesamowicie zaskoczyć sytuacjami losowymi, ale jest raczej średnio nieprzewidywalna pod względem zwrotów akcji. Zakończenie za to pozostawia czytelnika w niepewności, co do dalszego rozwoju relacji między bohaterami (nie tylko w wątku miłosnym).

Nasz władca, na szczęście całkiem rozgarnięty, dobrze włada olbrzymim krajem. Nawet udało mu się podpisać pakt o nieagresji z Mocarstwem Rosyjskim. Oni nie mają już cara. Bardzo inteligentnie obalili go jakiś czas temu i teraz dostają za swoje. Podatki takie same plus nie można już pędzić samogonu, bo prezydent zakazał.

Książka dostałaby zdecydowanie lepszą ocenę, gdyby nie Gosia. Rozumiem jej hipochondrię, czasem bywała nawet zabawna, ale momentami ten zabieg był wykorzystywany aż do przesady. Jednak tym, co mnie niezmiernie irytowało w tej postaci było marudzenie. Non stop. Prawie 24/7. Wyobraźcie więc sobie, że taka maruda się zakochuje. Z tego nie może wyjść nic dobrego. Dopiero pod koniec, gdy życie kilka razy kopnęło ją w tyłek, ogarnęła się. Mieszko nie zostanie moim nowym mężem, choć nie powiem, aby autorka nie przyłożyła się do kreacji. W bezpośredniej relacji irytowałaby mnie jego tajemniczość, ale jako książkowa postać był cudowny. No i uważam, że ta różnica wieku nie wróżyłaby nam udanego związku! Reszta postaci także została ciekawie zbudowana, ale nie ujawniły nam wszystkich swoich tajemnic - widać przygotowanie pod kolejny tom. Może was to zdziwić, ale naprawdę polubiłam Radka i zdecydowanie było go za mało.

Podsumowując, nie uważam, aby książka pod względem treści była gorsza od innych książek autorki. Ciekawie przedstawiła ona mitologię słowiańską, zdecydowanie bardziej merytorycznie od Pauliny Hendel w Pustej nocy. Dodatkowo znów towarzyszą nam barwne postaci i masa humoru. Po prostu przez pierwsze pół książki nie mogłam powstrzymać się od sarkastycznych uwag pod adresem Gosi... Ale na pewno sięgnę po kolejne tomy <3

Wyzwania: ABC Czytania, Olimpiada Czytelnicza, Kitty's Reading Challenge, Czytam, bo polskie