'Dzieje Tristana i Izoldy' J. Bedier

Tytuł:  Dzieje Tristana i Izoldy (oryginalnie: ?)

Odtworzył: J. Bedier (tłumacz: ?)

Cykl: -

Ilość stron: 96

Wydawnictwo: ? (w roku: 2010)

Bierze udział w wyzwaniach: 52 książki w ciągu roku, ABC Czytania, Czytam nie tylko Amerykanów, Z książką w autobusie

Opis: 
Opowieść o miłości, która nie miała prawa się wydarzyć, o cierpiących kochankach, o kobiecej zawiści oraz nieszczęśliwym zakończeniu.

Opinia:
Wybaczcie te znaki zapytania, ale dosłownie nie wiem... Tzn. jasne w necie są informacje, ale ja piszę o wydaniu, które czytałam i które jest widoczne na zdjęciu (również wybaczcie nieprzycięcie mojego zielonego prześcieradła, ale miałam format kompa i nie mam jeszcze programu :D), a w nim są tylko takie informacje, jak data wydanie i miejsce (Łódź), ISBN oraz Wydano w UE... Szkoda, bo wydawnictwo wykonało super robotę, wstawiam zdjęcie swojego egzemplarza, bo inne mi się nie podobają :D Zresztą i w środku książka jest fajnie zrobiona :)

Jak ocenić klasykę? (widzisz, medyk, jednak czytam klasyki :D) I to klasykę, której autor jest tak naprawdę nieznany. Całą legendę, historię o Tristanie i Izoldzie zebrał do kupy (przynajmniej w moim egzemplarzu) J. Bedeir, więc ciężko ocenić mi nawet styl autora... Inaczej - nie wiem czy oceniam w tej chwili Bediera czy prawdziwego autora tekstu, ale styl, nie oszukujmy się, do łatwych nie należy. Jest stary, trudny w odbiorze, autor używa słów, które dawno wyszły z obiegu (ale przypisy dolne ratowały mnie nie raz!). Styl jest w pewien sposób artystyczny, przedstawia wydarzenia z perspektywy osoby, która siedzi obok i wszystko komentuje, ogląda, czasami mówi nam o wydarzeniach, które będą miały miejsce później.

Fabuła... Podejrzewam, że gdybym zapytała kogoś, kto tej książki nie czytał czy miłość Tristana i Izoldy była taka sama, jak Romea i Julii, odpowiedziałby, że tak... Ale to nie prawda. Romeo i Julia kochali się, bo chcieli się kochać. Tristan i Izolda kochali się, bo nie mieli innego wyjścia. Dosłownie. Wniknęły z tego same nieszczęścia - również ich śmierć. Chociaż do śmierci Tristana przyczyniła się również kobieca zawiść - pamiętajcie, nie warto okłamywać kobiet - one i tak się dowiedzą.

Nie ma sensu opisywać bohaterów, bo są oni opisani tak hm, dziwnie. Tzn. możemy ich poznać, rozróżnić, choć najlepiej znamy Tristana i Izoldę. Tristan jest silny, odważny, wyidealizowany. Izolda zdaje się być porywcza, ale potrafi zachować zimną krew oraz nie daje sobie dmuchać w kaszę. Tych dwoje powinno się nienawidzić, a jednak nie mogą bez siebie żyć.

Gdybyście mnie spytali, dlaczego ta książka mi się podoba, nie umiałabym wam odpowiedzieć. Ale mi się podoba. Może to zasługa tego, że ta historia nigdy nie miała prawa się wydarzyć? Nie wiem, ale na pewno polecam osobom, które lubią klasykę, lubią romans, lubią po prostu dobre książki.