'Kości Skryby' B. Sanderson

Tytuł: Kości Skryby (oryginalnie: Alcatraz versus Scrivener's Bones)

Autor: B. Sanderson (tłumacz: J. Drewnowski)

Cykl: Alcatraz kontra Bibliotekarze

Liczba stron: 318

Wydawnictwo: IUVI (w roku: 2017)

Bierze udział w wyzwaniach: Czytam fantastykę

Opis:
Alcatraz Smedry wraca w wielkim stylu. Infiltruje Bibliotekę Aleksandryjską, która bynajmniej nie została zniszczona i jest jednym z najniebezpieczniejszych miejsc na ziemi, szuka swojego ojca, który jednak wcale nie umarł, i odkrywa dziwny złoty sarkofag, w którym może znajdować się klucz do jego zdumiewającego talentu do psucia różnych rzeczy. Aha, jest przy nim jego najlepsza przyjaciółka Bastylia – po to, by spuścić manto mrocznym Bibliotekarzom, ma się rozumieć.



Opinia:

Bardzo cieszę się, że wydawnictwo IUVI przysłało mi bez zapowiedzi drugi tom przygód Alcatraza. Ostatnio nie mogłam trafić na książkę, którą przeczytałabym szybko, która pochłonęłaby mnie bez końca i nie pozwoliła od siebie odejść, aż nie poznam zakończenia. Jasne, czytałam dobre książki, nawet bardzo dobre. Ale nie miały w sobie tej właśnie cechy - nie wymuszały ciągłego czytania, ponieważ z każdą stroną coś się działo, a autor stosuje wszystkie nieczyste chwyty w celu utrzymania uwagi czytelnika.

Alcatraz jest w sumie dzieckiem i tak pisana jest ta książka - z perspektywy dziecka, przeplatana mądrzejszymi refleksjami, ponieważ chłopak zapisuje ją jako swoje wspomnienia. Uwielbiam tę ironię i sarkazm oraz krytyczność wylewające się z każdej strony tej książki!

W sumie na skali złych nawyków [zaczynanie serii do drugiego tomu] plasuje się gdzieś pomiędzy jedzeniem z otwartą buzią a wydawaniem odgłosu kwakania, kiedy koledzy próbują się uczyć. (Spróbujcie tego kiedyś - świetna zabawa)

Fabuła to pełna niespodzianek zagadka. Nigdy nie wiemy, co może się stać, ponieważ rodzina Smerdych jest wyjątkowo nieprzewidywalna. Dodatkowo Alcatraz mąci nam w głowach, wstawiając w autobiografię zabawne anegdotki czy własne rozmyślania. Pomyślelibyście, aby opowiadając historię swojego życia wpleść fragment o króliku z bazuką? Nie? No cóż, ja też nie, ale Alcatraz owszem! Ponadto tej książki się nie czyta. To raczej rozmowa z jej autorem, który zwraca się do nas bezpośrednio. Uwielbiam ten zabieg!

[...] nie należy oceniać Australii zbyt surowo. Nie jest głupia. Po prostu czasem coś ja rozprasza. Na przykład, wiecie, oddychanie.

W pierwszej części Alcatraz mnie trochę irytował. W tej dorósł i stał się wspaniałym bohaterem. Ponadto przestał aż tak powtarzać w kółko Nie jestem bohaterem oraz Jestem kłamcą. To zdecydowanie duży plus. Poza tym poznajemy nowych bohaterów, a wśród nich Kaza! Uwielbiam! Chcecie poznać listę powodów, dla których lepiej być niskim? Zapraszam was więc do monologu z stryjem Alcatraza! Każdy bohater w tej powieści jest na swój sposób specyficzny, a najbardziej członkowie rodziny Smerdych ze swoimi nieobliczalnymi talentami, jak choćby brzydkie wyglądanie po przebudzeniu.

Czy Alcatraz to nadal książka dla dzieci? Oczywiście, ale uważam, że dorośli także wspaniale się przy niej ubawią, a na pewno uśmieją! Sanderson stworzył książkę, która dzięki swojej prostocie powinna przypaść do gustu każdemu.

Za egzemplarz serdecznie dziękuję: