'Klątwa tygrysa' C. Houck

Tytuł:  Klątwa tygrysa (oryginalnie: Tiger's Cruse)

Autor: C. Houck (tłumacz: M. Tomczak)

Cykl: Klątwa Tygrysa

Liczba stron: 360

Wydawnictwo: Otwarte (w roku: 2012)

Bierze udział w wyzwaniach:  Czytam nie tylko Amerykanów, Grunt to okładka, Czytam, bo polskie, Czytam fantastykę, 100 książek

Opis:
Magnetyczne oczy tygrysa.
Pradawna klątwa, którą zdjąć może tylko ona.
Namiętność silniejsza niż strach.
Razem muszą stawić czoła mrocznym siłom.
Czy poświęcą wszystko w imię miłości?

Opinia:

Z góry uprzedzam i przepraszam wszystkich fanów książki, ale chyba lepiej będzie, jak poczekacie na kolejny post, bo za ten mnie znienawidzicie :D

Wiecie, zastanawiam się, co mnie pokusiło, aby sięgnąć po tę pozycję po tym, jak Oluś mi ją odradzała. Wychodzi na to, że jestem masochistką, a książki nie ratuje nawet styl, choć był on chyba najlepszy z tego wszystkiego. Autorka nie potrafi dobrze opowiadać i choć zazwyczaj kocham legendy i opowieści, tak tutaj prawie usypiałam, kiedy coś było opowiadane.

Kiedy życie wręcza ci cytrynę, upiecz ciasto cytrynowe.

Akcja to jeden wielki rozpędzony pociąg potencjału, który rozbił się na nieumiejętności poprowadzenia go w stosownym tempie. Naprawdę uważam, że sama idea klątwy i większość wydarzeń mogłoby się złożyć na wspaniałą książkę. No właśnie - mogłoby. Dostajemy jednak powieść, w której wszystko dzieje się na hura, od razu; gdzie wszystko jest przewidywalne i nużące przez brak umiejętności opowiadania. Dodatkowo, zlitujcie się! Ten, pożal się Wielki Booku, wątek miłosny i te ich kłótnie! To wszystko było tak tępe, że miałam ochotę rzucać książką o ścianę (czytałam jednak ebooka i szkoda mi było komputera).

Przejdźmy do (nie)perełek. W tej części recenzji nastąpią spojlery, możecie w razie czego od razu przejść do podsumowania.

Wiedziałam, że śmierć rodziców to nie najlepszy temat na pierwszą randkę, ale... on z pewnością zareagowałby zupełnie inaczej.

Szesnastolatka z kompleksem jestem zupełnie przeciętna, która oczywiście zupełnie przeciętna nie jest. Dodatkowo podejrzewam ją o zoofilię oraz brak mózgu. Po pierwsze to jak można woleć tygrysa niż człowieka. Po drugie nawet, gdy dowiedziała się już, że Ren jest człowiekiem, nadal się na nim kładła i go głaskała, a jak się zmieniał to dystans. Zoofilia jak nic. Objawem braku mózgu była kompletna naiwność. Nagle za twoimi plecami pojawia się facet i mówi ci, że jest twoim tygrysem. Normalny człowiek próbuje uciec lub przez dłuuuuugi czas pozostaje nieufny. Etap nieufności nie zajął nawet 5 minut. Ren to w ogóle tragedia. Domyślam się, że miał być ujmująco zagubiony i czarujący. Nie wyszło. Był taki... nijaki. Z seksownego indyjskiego księcia, wyszedł władczy i w sumie strasznie emocjonalnie rozchwiany nastolatek. Kishan jako jedyny nie okazał się aż tak płaski, choć z drugiej strony nadal pozostał mi obojętny. Ponadto te dziwne podchody do Kelsey wyprowadzały mnie z równowagi. O reszcie nie warto nawet wspominać.

Podsumowując, ta książka nie dostała jednej gwiazdki tylko i wyłączenie ze względu na sam pomysł na fabułę, którego wykonanie zostało jednak schrzanione. Płascy i irytujący bohaterowie, przewidywalna i zbyt szybka akcja oraz doprowadzający do białej gorączki wątek miłosny. Spodziewałam się magicznej opowieści z tajemniczymi Indiami w tle. Powiedzieć, że się rozczarowałam, to jak nie powiedzieć nic.