'Freja' M. Laurence

Opis:

Freja jest mitem. Jest legendą.

W okresie swojej świetności była nordycką boginią miłości, seksualności, magii, piękna, wojny i śmierci. Dowodziła armiami i podbijała królestwa. Była kochana, szanowana i czczona.

Lecz czasy się zmieniły i stała się historią. Teraz zamieszkuje w szpitalu psychiatrycznym na Florydzie i czeka, aż ktoś znowu w nią uwierzy. Czy Freja XXI wieku znów znajdzie wyznawców, okazję do zaistnienia i zdobycia sławy?

Opinia:

Styl autora jest bardzo młodzieżowy. Było to coś, co od razu rzuciło mi się w oczy. Freja, będąca naszą narratorką, zachowuje się niczym dwudziestolatka pomimo wielu dekad na karku. Dzięki temu powieść jest niesamowicie zabawna i czyta się ją błyskawicznie.

Wyobrażacie sobie boginię w naszych czasach? Oczywiście, Ćwiek zafundował nam już Lokiego, ale Leurence skupia się na zupełnie innym aspekcie. Aby bóg czy bóstwo istniało, musi mieć wierzących. A kto w dzisiejszych czasach wierzy we Freję, nordycką boginię miłości i wojny? Przyznam, że temat został dopracowany - kwestie wiary i wyznawców wyjaśnione, ukazano też na jakiej zasadzie bogini tak sprzecznych dziedzin przeżywa konflikt wewnętrzny. Jedynym minusem powieści jest absurdalna szybkość wydarzeń. Dopiero co poznajemy naszą boginię, a już ucieka, już kombinuje. Ledwo zaczyna nowe życie, coś idzie nie tak. Moim zdaniem autor mógł zostawić nieco więcej miejsca na przedstawienie nam zwyczajnego dnia Frei, a nie skupiać się tylko i wyłącznie na wydarzeniach pełnych akcji. 

Zostałem stworzony, Frejo, zrobiony, tak jak ty, w tym konkretnym celu. Żyję, oddycham, kocham i zabijam w imię tego. Pozwolić, by zostało mi to odebrane? Nie ma okrutniejszego losu.

Momentami ciężko uwierzyć, że Freja to antyczna bogini, ponieważ zachowuje się niczym - jak już wspomniałam - dwudziestolatka. Niby nie jest już nastolatką, ale nadal pewne kwestie rozważa w takich kategoriach. I wiecie co? Zupełnie nie irytuje jako postać! Dlaczego? Ponieważ jest boginią! To się akurat autorowi niesamowicie udało. Niby stworzył bohaterkę, która powinna czytelnika wkurzać, a tak naprawdę jej sposób bycia jedynie bawi i zyskuje naszą sympatię dla Frei. Dodatkowo jej relacja z Natem był urocza, choć ciężko tu mówić o stricte wątku miłosnym. Nathan to chłopak, który nastawił się na nudne życie, a został wplątany w wielką, fantastyczną przygodę. Jego entuzjazm bywał rozbrajający! Reszta postaci jest raczej tajemnicza i mam nadzieję, że uda nam się poznać część z nich lepiej w kolejnym tomie.

Autor prezentuje nam przeróżne panteony i wiary, cofa się do samej istoty bóstwa i tworzy z tego międzynarodowy spisek. Stosuje tu niejako schemat jednostki wybitnej, która musi stawić czoła problemowi, ale także się z niego wybija - Freja myśli strasznie spontanicznie i jednowątkowo, więc bez pomocy przyjaciół nie zdołałaby sama dokonać tego, co zostało dla niej przewidziane. Osobiście uważam, że gdyby nieco spowolnić akcję, książka byłaby genialna! Ale i tak warto po nią sięgnąć, ponieważ można miło spędzić przy jej lekturze wieczór :)

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Jaguar.