Refleksje czytelnicze #10 - biblioteki + Lubimy Czytać TAG

Jeden prosty temat: biblioteki. A ile możliwości wykorzystania, przetworzenia! Wy nie zadajecie mi pytań, więc wymyślam sobie tematy sama i opracowuję je według własnego widzimisię. Dzisiaj poprowadzę dla Was monolog o bibliotekach! :D

Mój pierwszy raz

Moją pierwszą partnerką w życiu książkoholika była pobliska biblioteka w GKO, gdzie miałam ok. 15 minut piechotką. Nie miała może zbyt wielkiego asortymentu, ale na potrzeby początkującego książkoholika w wieku podstawówkowym wystarczyła. Miałam dobre układy z panią bibliotekarką, która pozwalała mi zawsze zabierać więcej książek, niż powinnam. Ponadto była to jeszcze era bibliotek nieskomputeryzowanych - jakie to było piękne! Podchodzisz do takiej pani, mój drogi czytelniku, a ona wyciąga twoją kartę, gdzie wypisane są książki, jakie wypożyczyłeś, data ich wypożyczenia oraz data oddania. Spinaczem przyczepione są karty książek, których jeszcze nie oddałeś, a aby wypożyczyć książkę wystarczy taka właśnie karta z imieniem i nazwiskiem oraz oddanie bibliotekarce kartek z wybranych książek! 

Bibliotekarka - dobra ciocia

Tak mogłam śmiało powiedzieć o swojej pierwszej bibliotekarce. Uważnie patrzyła, co wybieram z  działu dla dorosłych (gdzie również w dzieciństwie się zapuszczałam), doradzała mi, rozmawiała ze mną na temat książek, które znała. Porównując moje dzieciństwo spędzone w połowie w bibliotece z obecnym czasem, jaki tam spędzam - wolałabym wrócić do nieelektronicznych systemów i miłych cioć w bibliotekach.

Kiedy tracimy książkową przystań...

Ja wiem. To nie jakaś tragedia, ale tak się poczułam - jako dziecko, które do tej pory mogło chodzić do biblioteki piechotką, rozmawiać z miłą ciocią, wypożyczać książki bez limitu... Nagle dowiaduję się, że GKO zamykają, a wraz z nim moją bibliotekę! Nie powiem Wam, kiedy dokładnie ta tragedia miała miejsce, nie pamiętam. Jednak przez dłuższy czas w domu nie korzystałam z żadnej innej biblioteki. Powód - była za daleko. Teraz odległość nie stanowi dla mnie problemu, ale wtedy nie mogłam jeździć, gdzie chciałam bez rodziców autobusem lub rowerem. Tak więc zostałam skazana na wówczas skromne zasoby własne.

Pierwsza zdrada

Miała miejsce w wakacje. Póki nie poznałam swojego obecnego chłopaka - całe dwa miesiące wakacji spędzałam na wsi. Nie zabierałam wtedy ze sobą książek, więc babcia zabrała mnie do biblioteki miejskiej w Lipsku (tak, to w Polsce :D). Tam pierwszy raz zetknęłam się z komputeryzacją bibliotek. Wypożyczając książki co prawda musiałam zostawić kartę książki i była ona doczepiana do mojej karty, ale cały katalog biblioteki znajdował się w komputerze. Tamta biblioteka była dla mnie bajką - najnowsze książki, całe piętro działu dziecięcego! Żyć, nie umierać! Jednak panie nie były już tak miłe, jak moja pierwsza bibliotekarka. Oczywiście, były grzeczne, pytały, czego potrzebuję, doradzały mi, ale to już nie było to samo.

Karta do książkowego świata

Na założenie karty w mojej bibliotece miejskiej namówiła mnie siostra. Nie miałam już swojej karty, gdzie zapisywali książki, wypożyczenia i zwroty, ale kartę z kodem do skanera. Ta biblioteka miała już bazę czytelników na twardych dyskach. Po jakimś czasie założyli również bazę internetową - możliwość samodzielnej rezerwacji książek, sprawdzanie dostępności w katalogach... Fakt, w mojej bibliotece znajduje się mnóstwo książek - posiada 3 filie, więc mam w czym wybierać oraz cały osobny oddział dziecięcy i młodzieżowy, a także czytelnię naukową. Nie rozmawiam jednak z bibliotekarzami nt. książek. W sumie poza dzień dobry, do widzenia, proszę ich czasem o znalezienie konkretnej pozycji. Wiem, że niektórym czytelnikom doradzają, proponują książki, ale dopiero, kiedy ten poprosi. W bibliotece od czasów dzieciństwa stopniowo spędzam coraz mniej czasu.W tej chwili ogranicza się to dosłownie do wejścia, wzięcia książek, po które przyszłam (bo wszystko wcześniej sprawdziłam w Internecie) i wyjścia...

Skomputeryzowany świat książek

W związku z globalizacją, rozwojem gospodarki i technologii, nasze życie nabiera tempa. Uczę się w Warszawie, widzę, jak ludzie pędzą, nie zwracając na nic dookoła uwagi. Metro odjeżdża co 2-3 minuty, a ludzie, którym ucieka jeden pociąg... są załamani, że nie zdążyli, bo ten za 2 minutki to już za późno. Sama muszę dopasować się do takiego trybu życia. Jednak taki tryb funkcjonowania w świecie książek mi się nie podoba. Powoli zaczynam się czuć w bibliotece, jak w sklepie: dzień dobry, poproszę to, to i to, dziękuję, do widzenia. Biblioteka powinna być w pewnym sensie świątynią książek. Miejscem, gdzie ludzie przychodzą, zapoznają się bliżej z setkami książek na regałach. Gdzie bibliotekarka jest dobrą ciocią, która zawsze porozmawia, doradzi....

Pretensje do złodziei

Człowiek to istota z natury chciwa. Oczywiście, tą wrodzoną chęć zdobywania można bez problemu stłumić. Do czego zmierzam? Za każdym razem, kiedy widzę w katalogu, że książka jest przetrzymana, patrzę na datę. Kilka dni - rozumiem, ktoś mógł zapomnieć, że o! do tego dnia mam termin. Jeżeli jednak książka jest przetrzymywana ewidentnie jako zakładniczka - wkurzam się. Książki w bibliotece to własność publiczna. Każdy, kto podpisze regulamin i wyrobi kartę, może wypożyczać stamtąd książki - ma również obowiązek je oddać. Nie wyobrażam sobie, że mogłabym przetrzymywać książkę z biblioteki zupełnie świadomie. Po prostu ja sobie wziąć... Ale to ja, a są ludzie, którzy tak robią.

Niekonsekwencja

Mowa tu o regulaminie. Moja koleżanka przetrzymała kiedyś książkę tak z pięć dni - bo źle spojrzała na datę. Biblioteka ostrzega, że za każdy dzień przetrzymania należy zapłacić karę x zł. Tymczasem bibliotekarka przyjęła książkę i nie powiedziała nic! Rozumiem - to groszowe sprawy, więc jej się nie opłacało pobierać kary w wysokości jakichś 2 zł... Wypadałoby jednak zwrócić chociaż uwagę! Nie dziwię się, że ludzie czują się bezkarni. Biblioteka, przynajmniej moja, nie robi nic poza dzwonieniem do czytelnika, aby odzyskać książki! Dzwonienie... Sama nie odbieram prawie obcych numerów chyba, że wiem, że mogą zadzwonić w sprawie pracy itp. Uważam, że biblioteka nie powinna dawać takiego przykładu. Inni widząc to, również poczują się bezkarni i spróbują, a książek szkoda!

Co wy na to? Mam nadzieję, że temat nie był zbyt długi, a wy znaleźliście coś dla siebie ^^

~.~

Przechodząc do TAGu, za nominację dziękuję Just yśka! Będzie ciężko, ale dam radę :D Pozwoliłam ukraść sobie również banner, nie wiem czy ty go wykonywałaś, czy był tagowy :D

1. Jaka książka została ostatnio odznaczona jako "przeczytana" ??

Szczęście do wzięcia

2. Co ostatnio oznaczyłeś jako "chcę przeczytać" ??

Kobieta, która spadła z nieba, ale to tylko bodajże, bo nie jestem 100% pewna xD

3. Co planujesz przeczytać jako następne?? 

Aktualnie czytam Czarną kompanię, ale że 26 zaczyna się książkowy maraton - Morderstwo w Boże Narodzenie

4. Czy masz swoją listę życzeń na lubimy czytać.pl

Nie, nie udzielam się aż tak na tym portalu.

5. Jaką książkę planujesz kupić jako następną ?

Mam zamiar uzbierać całą serię Miłość na kołku więc może coś z niej?

6. Czy masz jakieś ulubione cytaty na lubimy czytać.pl 

Nie. Od, jak w pkt. 4.

7. Jacy są twoi ulubieni autorzy na lubimy czytać.pl 

Nie, odp. jw.

8. Jesteś w jakichś grupach na lubimy czytać.pl
Nie, odp jw.

Jak widzicie TAG wyszedł cóż, kiepsko, bo dla mnie LC to tylko biblioteczka i nie mam czasu się tam za specjalnie udzielać :D Nie nominuję nikogo ^^

Wszystkie grafiki pochodzą z Google Graphic