'Saga o Ludziach Lodu' tom 1-3 M. Sandemo

Uczynię Wam łaskę, oceniając 3 tomów na raz, bowiem cała seria ma ich ok. 50... Cóż, mnie wymęczył już tom 3, ale znam osoby, które przeczytały ich nawet 30! Ja nie dałam jednak rady :D

A no i żeby była jasność - okładki na LubimyCzytać średnio mi się podobają, ale czytałam inne wydania pożyczone przez koleżankę (na których jest jeszcze cena w tysiącach złotych :D) i na tych wydaniach podobały mi się dużo bardziej ☻ Dlatego tez podane jest inne wydawnictwo i tłumacz niż na LB.

Opinia może zawierać spoilery, ponieważ zawiera recenzję trzech tomów

Autor: M. Sandemo
Cykl: Saga o Ludziach Lodu
Wydawnictwo: POL-NORDICA Publishing Ltd.
Tłumacz: I. Zimnicka
Ilość stron: każda książeczka ma ok. 200 stron, więc są to naprawdę króciutkie książeczki ^^

Tom 1 Zauroczenie

Poznajemy Silje w najgorszym momencie jej życia. Dookoła panuje zaraza i choć ona jest na nią odporna, cała jej rodzina umiera, a gospodarz każe jej wynosić się ze swojego dworu. Już na początku przygarnia ona dwójkę dzieci, co w moich oczach było czynem bardzo dojrzałym, jak na siedemnastolatkę i wtedy polubiłam Silje. Potem jednak, kiedy poznawała Zwierzoczłeka, którego tożsamości nie będę Wam zdradzać, stała się bohaterką naiwną. Pod koniec zrehabilitowała się i znów zaczęłam ją lubić. Fabuła była ciekawa, tajemnica Ludzi Lodu intrygująca, a odkrycie, kim są naprawdę - wcale mnie nie rozczarowało. 

Tom 2 Polowanie na czarownice

Tom drugi - pod względem wciągania czytelnika - czyli mnie - wypadł gorzej, ale to chyba przez Sol, o której zaraz wspomnę. Silje i Tengel wraz z trójką dzieci - Sol, Liv i Dagiem - muszą uciekać z Krainy Ludzi Lodu. Nie zdradzę Wam przyczyny, ale po ciężkich chwilach, przychodzi czas wytchnienia pod opieką baronowej oraz jej córki Charlotty. Wydaje się, że to sielanka, ale czy aby na pewno? Druga część nieco ustępuje pierwszej. Również jest ciekawa, styl na tym samym poziomie, ale ta relacja Silje z Tengelem wydaje mi się zbyt lukierkowa chwilami... 

Tom 3 Otchłań

Tom poświęcony Sol... Myślałam, że go nie przetrwa, kiedy tylko się o tym dowiedziałam, ale Sol dojrzała i jej zachowanie zmieniło się. Przestała mnie denerwować, momentami przyznam, że nawet ją lubiłam. Jednak moją ulubioną bohaterką i tak nadal pozostaje Liv! W tym tomie jest dużo więcej czarów za sprawą Sol, znów pojawi się Heming, ten podły zdrajca... No i Liv wyjdzie za mąż, ale co z tego wyjdzie? Uh, mam ochotę zabić jej męża osobiście! Ogólnie stwierdzam, że nie jestem stworzona do takich serii, bo cierpię na niedostatek akcji. Poza tym związek Silje i Tengela jest tak przesłodzony, jednak podboje Sol są ciekawą odskocznią. 

Styl autorki

Stylowi nie mogę chyba nic zarzucić. Poza właśnie tym, że czasami opisy lub jakieś nużące fragmenty akcji ciągnęły się w nieskończoność. Ciekawie jest jednak poznać Norwegię za czasów królów, a autorka dobrze oddaje taką rzeczywistość. Bardzo lubię czytać o czasach bez technologii, zwłaszcza tak opisanych.

Bohaterowie

Są tacy, których jestem w stanie nienawidzić, jak Abelone. Są tacy, których kocham, jak Liv. Ale jest ich całe mnóstwo i sądzę, że czytając dalej przy 10 tomie już bym się gubiła, kto jest kim. Główni bohaterowie są dobrze zbudowani, poboczni trochę mniej, ale no cóż - nie można mieć wszystkiego.

Podsumowanie

To zdecydowanie nie saga dla ludzi lubiących szybką akcję, jak ja. Książki są w miarę spokojne, w niektórych tylko momentach przyspieszają... W tych książkach ważne są więzy rodzinne, i to jak! Cała historia kręci się w okół jednej rodziny - z tym, że dotyczy kilku jej pokoleń (to wiem od koleżanki). Polecam sagę, bo nie uważam, że jest zła, ale zbyt wolna, jak dla mnie i spokojna.