'Złota krew' P. Brown

Tytuł: Złota krew

Tytuł oryginalny: Red Rising

Autor: P. Brown

Cykl/seria:  Red Rising

Tłumaczenie: K. Składanowska

Wydawnictwo: Drageus Publishing House

Rok wydania: 2015

Ilość stron: 432

Opis:

Kto walczy z potworami, sam musi stać się potworem.

Życie Czerwonych na Marsie nie jest łatwe. Zwłaszcza życie Helldiverów, którzy w kopalniach Marsa wydobywają cenne helium-3. Nigdy nie widzą słońca. Nie zawsze mają co jeść. Żyją krótko. Umierają młodo. 

I nie ma dla nich sprawiedliwości.

Darrow Helldiver, Czerwony górnik, przez okrutne prawo Złotych władców traci żonę, a potem sam zostaje skazany na śmierć. Nie wie jeszcze, że to dopiero początek.

Los daje mu szansę, aby walczyć o wolność dla swoich ludzi. O wolność wszystkich Kolorów niewolonych surowym prawem Złotych najeźdźców, którzy przed wiekami opanowali Układ Słoneczny. 

Darrow musi tylko stać się Złotym. Wślizgnąć się w szeregi panujących i rozbić system od środka.

Przed nim nie tylko bolesna przemiana, lecz także długa i żmudna walka o pozycję na szczycie społecznej piramidy. Żeby stać się Złotym, Czerwony Helldiver musi nie tylko zmienić skórę, lecz także przeżyć. Co wcale nie jest takie proste, bo Instytutem Marsa, szkołą przyszłych władców, rządzi tylko jedna zasada: przeżyją najsilniejsi.

Czy słaby Czerwony zdoła skończyć szkołę bogów?

Czy zdoła rozpalić zarzewie zagłady i obalić Złotą tyranię?

Opinia:

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję wydawnictwu Drageus Publishing House!

Pierwsza wersja tej recenzji była pisana zaraz po skończeniu przeze mnie tej książki. Była jednak zbyt chaotyczna, abym mogła ją opublikować. Przeczytałam ją jeszcze raz i postanowiłam napisać bardziej składnie i od rzeczy, ponieważ wtedy była pierwsza w nocy, a moimi głównymi myślami były: ci będzie dalej? co się stanie z Darrowem?

Kolorystyka okładki bardzo przypadła mi do gustu, a grzbiet doskonale prezentuje się na półce! Ponadto postać na okładce zaintrygowała mnie na tyle, że książka nie czekała nawet dnia, abym po nią sięgnęła.

Wiecie, że zazwyczaj nie czytam science fiction. Cała ta technologia, przyszłość - nie przemawia to do mnie. Jednak po zapoznaniu się z opisem tej książki, o rozbijaniu systemu od środka, o przenikaniu do szeregów wroga - poczułam się bardzo zachęcona. Na początku co prawda nie mogłam się wciągnąć, ale styl autora ciągnął mnie dalej, aż dotarłam do momentu, w którym akcja nabiera tempa. Tak, styl to ewidentny i niezaprzeczalny plus, mega plus powiedziałabym nawet, tej pozycji. Było mi się ciężko oderwać od książki nawet podczas opisów! Dialogi były swobodne, a w całej książce przewijał się humor. Narracja z perspektywy Darrowa była genialnym posunięciem i do tej książki zdecydowanie nie pasowałaby mi narracja wielotorowa.

Wyobraź sobie stół pokryty pchłami. [...] Pchły skaczą tak wysoko, jak tylko się da. Wtedy przychodzi człowiek i nakrywa pchły słoikiem. One skaczą i uderzają w dno słoika, nie mogąc podskoczyć wyżej. Wtedy człowiek zabiera słoik, a mimo to pchły nadal nie skaczą wyżej, nie zdążyły się przyzwyczaić, ponieważ dalej wierzą, że mają nad głowami szklany sufit. [...] My jesteśmy jak te skaczące wysoko pchły. A teraz pokażę ci, jak wysoko.

Fabuła na pierwszy rzut oka jest dość oklepana i na pewno się już z nią gdzieś spotkałam... Ktoś z najniższej kasty ma okazję dokonać rewolucji. Przenika powoli do systemu, aby go zniszczyć. Banalne? Nic bardziej mylnego! Brown genialnie rozwinął ten pomysł! Książka jest podzielona na cztery części. Pierwsza to zdarzenia na Marsie, w kolonii górników, z których wywodzi się Darrow. Druga część opisuje przeminę Darrowa oraz przybliża nam trochę Synów Aresa. Trzecia i czwarta opowiadają o pobycie Darrowa w Akademii. Podział ten pozwala lepiej oswoić się z konkretnymi sytuacjami, zanim przejdziemy do kolejnych. Autor doskonale dawkuje informacje i chociaż próbowałam, to nie mogłam się prawie niczego domyślić. Kiedy miałam wrażenie, że rozgryzłam akcję, nagle ta zmieniała się o 180 stopni!

Akcja momentami pędzi, niekiedy zwalnia, ale nie na tyle, aby zanudzić czytelnika. Zapewne zastanawiacie się czy pojawia się wątek miłosny? Otóż, w pewnym sensie tak... Jest on nawet bardzo ważny dla całej akcji, ale nie przyćmiewa głównego wątku. Ma też kolejne swoje etapy, ale aby to zrozumieć - trzeba przeczytać książkę od początku do końca, bo nie chciałabym Wam czegoś zaspoilerować.

- Ilu z nas może zginąć?- Nie martw się o to.- Ilu?- Każdego roku Zarząd Kontroli Jakości ustala limit, ale jak na razie mieścimy się w jego granicach [..].

Postaci to duma tej książki tak samo, jak nieprzewidywalność. Autor stworzył ogrom postaci, co tym razem było akurat niewątpliwą zaletą książki. Każdej z nich nadał indywidualne cechy, wykreował ich tak realistycznie, że miałam wrażenie, że takiego Darrowa czy Mustang mogłabym spotkać na ulicy. Mimo to bałabym się ich. Postaci w tej książce, choć każda na swój sposób, to jednak bywały niesamowicie okrutne i bezlitosne. To nie pozycja dla delikatnych czytelników, którzy boją się krwi, kilku złamanych kości czy morza trupów. Osobiście bardzo zżyłam się z Darrowem, ale moim ulubionym bohaterem został Sevro. Ten jego cięty język! Za Eo natomiast nie przepadam. Była typową marzycielką - zbyt kruchą, delikatną, choć pełną determinacji. Dużo bardziej lubię postać Mustang, która jest pewna siebie, oddana, ale potrafi postawić na swoim. Jedynie Szakal to dla mnie postać nie udana. Miał wzbudzić w czytelniku zapewne lęk, obrzydzenie, ale ja osobiście mu współczułam, zamiast go znienawidzić.

Podsumowując, wciągnęłam się w akcję od pierwszej do ostatniej strony. Lekka wulgarność, dwuznaczność niektórych sytuacji, brutalny świat Elity oraz mała wojna w Akademii nadały książce więcej barw oraz wciągały mnie w nią coraz bardziej. Zarwałam przy książce noc, na drugi dzień zabrałam się za tom kolejny! Już boję się pomyśleć, co będzie, jak ją skończę, ponieważ części trzeciej jeszcze nie wydali! I jestem naprawdę wdzięczna wydawnictwu Drageus za umożliwienie mi przeczytania tak wspaniałej pozycji. Nie zastanawiajcie się - czytajcie! ☻

Książka bierze udział w wyzwaniu: 52 książki w ciągu roku, Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (+2,7 cm)