'Artemis Fowl' E. Colfer

Tytuł: Artemis Fowl (oryginalnie: Artmis Fowl)

Autor: E. Colfer (tłumacz: B. Kopeć-Umiastowska)

Cykl: Artemis Fowl

Ilość stron: 289

Wydawnictwo: W.A.B. (w roku: 2002)

Bierze udział w wyzwaniach: 52 książki w ciągu roku, ABC Czytania, Czytam nie tylko Amerykanów, Wyzwanie biblioteczne 2016, Z książką w autobusie, 100 książek

Opis:

Nowoczesna opowieść o wróżkach, trollach i elfach. Tytułowy Artemis to przedsiębiorczy i niezwykle inteligentny dwunastolatek, potomek sławnego, przestępczego rodu. Pewnego dnia postanawia ukraść elfom ich legendarny skarb i przywrócić rodzinie renomę. Najnowsza ludzka i krasnoludzka technologia, magiczne zaklęcia, szybka akcja i błyskotliwe dialogi – to wszystko sprawia, że „Artemis Fowl” stanowi prawdziwe zagrożenie dla Harrego Pottera.

Opinia:

Jak ja, fanka Harry'ego Pottera, miałabym nie przeczytać Artemis Fowl, który podobno stanowi zagrożenie o nastoletnim czarodzieju? Czy rzeczywiście opowieść o wróżkach oraz ponadprzeciętnie inteligentnym 12-latku ma szansę w starciu z HP? O tym zaraz się przekonacie.

Styl autora jest lekki, przyjemny, ale zdecydowanie skierowany do czytelnika młodszego. Nie użyczycie tu rozbudowanych opisów, ale znajdziecie humor przystosowany zarówno do dziecka, jak i dorosłego. Poza tym - te opisy wystarczają, aby zorientować się w sytuacji, poznać bohaterów oraz ich otoczenie. Książkę czyta się błyskawicznie i z uśmiechem na ustach. Te 289 stron pochłonęłam w ciągu kilku godzinek.

Jeżeli wygram, wszyscy uznają mnie za geniusza. Jeżeli przegram, będę wariatem. Tak pisze się historię.

Fabuła jest w sumie prosta - genialny Artemis postanawia pojmać wróżkę i zażądać za nią okupu. Historię poznajemy z dwóch perspektyw - Artemisa oraz kapitan Holly Niedużej (pomijając, że to imię całą książkę kojarzyło mi się z holly shit... ale to raczej ze mną jest coś nie tak :D). Widzimy planowanie pojmania wróżki oraz co sobie myśli wróżka pojmana (cóż, co tu dużo ukrywać - od początku domyśliłam się - jak zresztą pewnie każdy - że to Holly zostanie pojmana). Fabuła nie jest jednak przewidywalna. Można tam zauważyć pewien schemat, ale autor potrafi zaskoczyć przemyślanymi fortelami Artemisa. Zakończenie wzrusza, dosłownie, ale i bawi.

Bohaterów ważnych mamy garstkę, pojawiają się też postaci drugoplanowe. Najważniejszy jest oczywiście Artemis, ale bardzo dobrze poznajemy też jego ochroniarze - Bultera (o ile dobrze to napisałam) oraz matkę Artemisa, o której nie powiem wam jednak zbyt wiele. Z drugiej strony barykady znajdują się Holly, Bulwa, Ogierek oraz pewien złodziejaszek, którego imienia wam nie zdradzę, bo byłby to pewien spoiler. To są najlepiej wykreowani bohaterowie, ale wykreowani na miarę literatury dziecięcej (jeśli wiecie, o co mi chodzi). Możemy ich poznać, domyślić się po tym ich zachowań, ale nie mogą się równać z kreacją bohaterów w książkach dla młodzieży czy dorosłych.

-Ktoś widział jak tu wchodziłaś?

Holly zastanowiła się przez chwilę.

-FBI, CIA, NSA i M16. Aha i jeszcze... WWB.

-WWB?- zmarszczył brew Ogierek.

-Wszyscy w budynku.

Podsumowując, jest to książka dla dzieci, choć ja nie lubię takich określeń. Po prostu nie jest to lektura ambitna, ale mi podobała się bardzo! Humor, genialny Artemis i nieco wredna Holly, a także Ogierek! Jeśli więc tak, jak ja nadal lubicie zaczytywać się w literaturze skierowanej do nieco młodszych czytelników - śmiało sięgnijcie! Ja na pewno mam ochotę na kontynuację. Ale odpowiadając na postawione wcześniej pytanie: do HP książce daleko, ale nie oszukujmy się - książki te skierowane są do zupełnie innych grup docelowych, więc nie wiem, jak można je w ogóle porównywać na jednej płaszczyźnie.