'Kłamca. Papież sztuk' J. Ćwiek

Tytuł: Kłamca. Papież sztuk (oryginalnie: -)

Autor: J. Ćwiek (tłumacz: -)

Cykl: Kłamca

Ilość stron: 301

Wydawnictwo: SQN (w roku: 2015)

Bierze udział w wyzwaniach: 100 książek, Czytam, bo polskie!, Grunt to okładka, Czytam nie tylko Amerykanów, ABC Czytania, Czytam fantastykę, Wyzwanie biblioteczne, Kitty's Reading Challenge (nieczytana książka ulubionego autora)

Opis: 
Loki – nordycki bóg kłamstwa na usługach aniołów, a także, mimochodem, bohater pięciu książek, komiksu i gry karcianej – nie ma czasu świętować. Oto bowiem przyjdzie mu się zmierzyć z jednym z największych swoich wrogów. W dodatku na własne życzenie, bo wszystko wskazuje na to, że Dezyderiusza Crane’a, samozwańczego boga popkultury, stworzył omyłkowo nie kto inny jak Loki właśnie.

Opinia:

To, co podobało mi się niesamowicie w tej książce to to, że autor do nas wyszedł. Na początku mieścił krótki wstęp, a potem wcale nie krótką historię Kłamcy i tego jak powstał (i dlaczego nie Hermes :D). To ze strony autora duży krok w stronę Czytelników i bardzo trafiony.

O stylu się nie rozpisuję, bo po co - wiecie, że go kocham za humor, sarkazm, ironię, wplatanie zboczonych podtekstów i tworzenie niesamowitego, typowego dla historii o Lokim klimatu. Za to autor zastosował tu ciekawy sposób opowiedzenia nam tego konkretnego wydarzenia z życia nordyckiego bóstwa: otóż poza opowiadania z perspektywy głównego bohatera, dużo czasu poświęcił Crane'owi oraz jego Narratorowi. Ich sprzeczki czytało się genialnie! Poza tym autor daje nam możliwość wyboru, jak potoczy się akcja - wcielamy się w Audytorium, mamy napisane opcję i do której strony przejść w razie wybrania konkretnej opcji.

Żartowałeś wtedy w ich autobusie na temat mnie i Kłamczucha. Kojarzysz? A potem była ta zadyma i spędziłeś tydzień w szpitalu. Akurat jedna z pielęgniarek była również tatuażystką. A że bardzo się polubiliśmy...

Jak wiecie, nie jestem szczególnie popkulturowa i to chyba ostatecznie zaważyło na mojej ocenie książki, bo niektórych rzeczy nie rozumiałam. Odniesienia do Star Warsów - okay, ale do innych filmów to już szło mi opornie odnalezienie ukrytego podtekstu. Jednak Crane był bóstwem popkultury, cóż poradzić. Jest też jedną z postaci pierwszoplanowych i został wykreowany zarąbiście! Wiecie, ja uważam, że to jednak wariat, no bo kto kłóci się na głos ze swoim Narratorem? :D

Loki jak zwykle przesadził i wpakował się w kłopoty, nic nowego, prawda? Tym razem namieszał dość porządnie i stworzył nowe bóstwo, do tego swojego syna z dość... nietypowego związku. Cała książka utrzymuje klimat serii, a Kłamca jest tak samo cudownie bezczelny, nieposkromiony i ironiczny. Ostateczne rozwiązanie akcji bardzo mnie zadziwiło, ale obrazki były tak genialnie śmieszne, że dobrze, że nie czytałam tego w transporcie publicznym! W sumie całą książkę zastanawiałam się, jak można zabić stworzone już bóstwo poza zlikwidowaniem wiary w nie, a tutaj pan Kuba mnie zaskoczył i przechytrzył.

(Słaby żart) ... powiedział cwaniak w stroju upiornego królika z pół-amatorskiej psychodelii, po czym chwycił spluwę oburącz i pokicał w głąb lasu.

Bohaterowie drugoplanowi są nam doskonale znani - to głównie Eros, Bachus, Michał czy Gabriel. W tle przewija się też Po-Prostu-Teddy oraz dziewczyna Kłamcy. Autor już ich jednak nie kreuje, a buduje na kreacji stworzonej, dlatego bez lektury poprzednich części nie sądzę, abyście odnaleźli się wśród bohaterów (nie mówiąc już o fabule). Sama nie czytałam jeszcze Machinomachii i podczas lektury nie odczuwałam jakichś braków fabularnych.

Ależ się rozpisałam - chyba nie powinnam pisać recenzji o 2 w nocy :D Książkę zdecydowanie wam polecam, odnajdziecie w niej nawet kultowy tekst Jestem twoim ojcem oraz demoniczną wersję Kubusia Puchatka. Jednak najpierw koniecznie musicie przeczytać, jak zaznacza sam autor, przynajmniej dwa pierwsze tomy i najlepiej Machinomachię :)