TOP 10: Gry mojego dzieciństwa + Relacja z koncertu Video

Witajcie, moi drodzy! ♥

Wybaczcie, osoby niezainteresowane grami komputerowymi mogą sobie post odpuścić lub przejść do drugiej części posta (gdzie wspomnę też o Bałtowie), ale poza duszą książkoholika, do głosu doszła też dusza gamera :D Wiem, dość dziwny temat na blog książkowy, ale cóż... Musicie przeżyć ♥

1. The Sims

Simsy były ze mną od zawsze. Jako mała dziewczynka grałam co prawda na kodach, ale i tak czułam satysfakcję z tego, że mogłam sterować życiem tych małych ludzików (wcaaaale nie zamykała ich w pomieszczeniu 4x4 bez okien i drzwi z lodówką, łóżkiem i kiblem, żeby się pokochali, bo inaczej ten gość mi uciekał - i nie, nie jestem psychopatką :D ). Dziś gram już bez kodów - dojrzałam wreszcie do tego wieku - w część trzecią i czasem w dwójkę, bo kiedyś była full version na Originie ☻

2. Heroes III The might and magic

Kolejna gra dzieciństwa na kodach, w którą dziś potrafię przez bite 4 godziny grać z chłopakiem bez kodów. Moim ulubionym zamkiem jest Forteca - po prostu uwielbiam Nagi oraz Tytanów, a poza tym w tym zamku mam trzy jednostki łucznicze i bohaterów-magów ☻

3. The Settlers IV

To jedyna gra strategiczna mojego dzieciństwa, w którą musiałam grać bez kodów! I nie szło mi tak źle - na misjach osadniczych, bo wojennych wtedy nie lubiłam. Teraz bez problemu radzę sobie z każdą, ale nadal bardziej lubię te osadnicze ☻

4. Zeus i Posejdon

Nie wiem szczerze mówiąc, czy ta gra właśnie taki ma tytuł, czy nie przypadkiem Zeus Pan Olimpu, ale chodzi mi o gierkę strategiczną, gdzie rozbudowujemy greckie polis. Przyznam Wam przede wszystkim, że ta grafika może nie jest wspaniała, ale tak jak w dzieciństwie, tak i teraz mnie urzeka ♥ To głównie za pośrednictwem tej gry pokochałam grecką mitologię.

5. Modi i Nanna

Zawsze grałam Nanną, a mój brat Modim, ale nigdy nie udało nam się przejść za lodową pokrywę. Kiedy zagrałam w nią teraz, co prawda musiał mi pomóc brat, ale udało się! (w grach zręcznościowych Młody zawsze był lepszy). Jednak ta grafika to już nie to samo, co wtedy, gdy miałam 5-6 lat.

6. Need For Speed Carbon

Tylko w tą część gry lubiłam śmigać (choć tata i tak zawsze musiał robić mi drifty). Ogólnie gry samochodowe wypełniały moje dzieciństwo, ale zapamiętałam gównie tą. Tak to jest, kiedy ma się brata i tatę, który lubi pograć. Kocham też grafikę NFS Carbon, choć bardzo ustępuje dzisiejszej grafice.

7. Minecraft

Obecni Minecraft zająłby pewnie wyższe miejsce, ale kiedy byłam młodsza, dużo bardziej podobały mi się tamte gry. Grałam w alfę, potem w betę, miałam własny serwer, potem dłuuugą przerwę, a teraz gram na serwerze mojego chłopaka i głównie mebluję to, co on i jego kolega wybudują. No i buduję domki dla bogatych (i w tajemnicy przed chłopakiem, który i tak nigdy tu nie zagląda, choć wie o blogu, buduję minecraftową replikę zoo z serialu Pingwiny z Madagaskaru). Ach, ten sześcienny świat! Z nim kojarzy mi się również niezapomniany JJayJoker ♥

8. Leauge of Legends (LoL)

To w sumie nie tak dziwne dzieciństwo, bo grałam w LoLa jeszcze 4-5 lat temu. Moją ulubioną

postacią była Morgana, ale równie często grałam Fiddlem, choć moi koledzy (no, bo z kim innym mogłabym grać, jak nie z kolegami) bardzo wyśmiewali akurat ten mój wybór. Mimo to wesoło wspominam grę.

9. Metin 2

Kto nie zna Metina? Grałam ja, tata, brat... Tylko mama nie dała się wciągnąć. Dobrze było grać w Metina żeńską postacią, zwłaszcza szamanką, bo męskie postaci lgnęły, aby mnie expić (podnosić poziom) jedynie za buffa (takie tam czary ulepszające). No i fajnie pisało się z ludźmi, chociaż nie zapomnę, jak mnie, dwunastoletnią dziewczynkę jacyś siedemnastoletni chłopacy pytali o rozmiar stanika. Oczywiście nigdy nie podawałam swojego prawdziwego wieku ani nawet imienia :D Niech żyje bycie szesnastolatką, gdy brakowało mi czterech lat :D

10. Mała projektantka

Tak, od zawsze lubię projektować, stąd kierunek organizacji reklamy. W tej grze musiałam też

rozwikłać zagadkę, bo inaczej zamknęliby moja Akademię. Pamiętam, że najtrudniejszą misją było dogodzenie takiej piosenkarce :P Grę ostatecznie oddałam córeczce znajomej mamy, niech też się cieszy ☻

Przeżyliście? ☻ Ile gier kojarzycie? :D

Wszystkie zdjęcia pochodzą z Google Graphic.

Okay, pora na drugą część posta, czyli relacja z koncertu Video w Lipsku. Wejście na koncert było darmowe, ponieważ został zorganizowany w ramach Dni Lipska. Od razu mówię - nie mylić Lipsko i Lipsk! Ja byłam w tej pierwszej miejscowości, gdzie zresztą się urodziłam. Co prawda to blog książkowy, ale stwierdziłam, że tak fantastyczny koncert trzeba w kilku zdaniach wspomnieć (okay, widzę, że dziś w ogóle odbiegam od tematu książek :D).
Video to fantastyczny zespół, choć niekoniecznie lubię wszystkie ich piosenki - raczej te nowsze, jak Nie obchodzi nas rock czy Papieros, a już mniej do gustu przypada mi Weź spierdalaj czy Idę na plażę. Moją miłością jest Bella oraz Wszystko jedno ♥ Zespół jest fantastyczny, bo dogadywali się na koncercie wspaniale, mieli dystans do siebie, a koncert był poprowadzony zabawnie i energicznie. Podobało mi się zwłaszcza to, jak zapraszali na scenę osoby z publiczności (ja się nie pchałam, strasznie fałszuję ;D). Tak więc wytańczyłam się, wyfałszowałam (stałam przy głośniku, nikt nie słyszał pod samą sceną ^^) i teraz wracam gotowa, aby nadrobić zaległości :D

Jednak najpierw jeszcze kilka słów o Bałtowie - wybrałam się tam z bratem i chłopakiem. Ogólnie, kiedy byłam młodsza jeździłam tam co roku. A o czym mowa? O największym kompleksie turystycznym w Polsce. Możecie tam zjechać na kajakach, pobawić się w parku rozrywki itp. Największą atrakcją jest park dinozaurów, a teraz chyba i prehistoryczne oceanarium, w którym nie byłam. Mnie jednak zawsze ciągnie tam do Zwierzyńca Bałtowskiego, czyli autokarowego safari wśród żywych dzikich zwierząt. Mam również pytanie - był tam ktoś kiedyś zimą na nartach? Bo planuję się wybrać z chłopakiem :D

A teraz, lecę na Wasze blogi :D Do 31 sierpnia pojawi się recenzja Assassin's creed: Renesans, czyli ostatniej książki biorącej udział we wrześniowym wyzwaniu Czytamy od A do Z.