29 kwi 2017

'Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek' M. A. Shaffer & A. Barrows

Tytuł: Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek (oryginalnie: The Gurensey Literary and Potato Peel Pie Society)
Autor: M. A. Shaffer & A. Barrows (tłumacz: J. Puchalska)
Cykl: -
Ilość stron: 252
Wydawnictwo: Świat Książki (w roku: 2010)

Bierze udział w wyzwaniach: ABC Czytania

Opis:
Jest rok 1946. Juliet, młoda pisarka, objeżdża zniszczoną Anglię, promując swą książkę i szukając tematu do następnej. Przypadkiem dowiaduje się o małej wyspie Guernsey, na której istnieje dziwne Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placka z Kartoflanych Obierek. Powołali je podczas wojny rolnicy i gospodynie, by uratować kilka osób przed aresztowaniem. Ale jak się ma literatura do placka z obierek? Zaciekawiona Juliet odwiedza Guernsey. Urzeczona przyrodą, ciszą a przede wszystkim serdecznością ludzi, postanawia osiąść na wyspie. Znajduje tu nie tylko kopalnię tematów, ale także miłość.

Opinia:
Było to moje pierwsze spotkanie z powieścią epistolarną. I raczej ostatnie, ponieważ sama forma przedstawienia opowieści nie przypadła mi aż tak do gustu. Nie było stałej akcji, co mi strasznie przeszkadzało. Jedynym ciekawym aspektem było to, że autorki każdej postaci nadały inny styl. Jedne pisały bardziej oficjalnie, drugie cechował humor, a trzecie skakały z tematu na temat.

Ogółem zacznijmy od tego, że to książka zupełnie nie dla mnie. Zdałam sobie sprawę podczas lektury, że nie nadaję się do czytania o II Wojnie Światowej. To jest takie... Bardzo emocjonalne. Zwłaszcza, gdy czytam taką książkę, gdzie wydarzenia są przedstawione w formie listów i opowieści, a za tym zawsze idą emocje piszącego lub opowiadającego. Nie umiem wam powiedzieć, jak wygląda opowieść pod względem wartości historycznych, ale jako opowieść o II WŚ naprawdę oddaje jej charakter. Tak, listy są pisane po '45, ale wojna nie skończyła się wraz z rozejmem. Jej skutki trwały bardzo długo i to widać właśnie w tej niepozornej książeczce. Prawie popłakałam się w momencie, gdy Kit pokazuje, co nosi w pudełeczku (i nie, nie jest to martwa fretka)
Myślę, że tytuł: IZZY BICKERSTAFF ZNÓW WYRUSZA NA WOJNĘ. Dziennikarz ranny w hotelowej bitwie na drożdżówki - jest może ostry, ale całkiem trafny.
Juliet to pisarka, która kocha wręcz literaturę. Zbiegi okoliczności prowadzą ją na Guernsey, gdzie poznaje niesamowitych ludzi. Wszystko to opisuje w listach do swojego wydawcy oraz przyjaciela Sidney'a oraz jego siostry - Sophie. Nie są to jedyne listy, ale stanowią główny trzon książki. Przede wszystkim cieszę się, że Juliet oraz większość postaci posiadało poczucie humoru i było to odwzorowane w listach. Wątek z Elizabeth śledziłam z największym zainteresowaniem, a wątek miłosny był... dziwny i trochę nierealny patrząc jedynie na to, co miało swoje odwzorowanie w listach.
Czy wiesz, że Wilkie Collins utrzymywał dwa domy, dwie kochanki i dwa oddzielne zestawy dzieci Musiało być strasznie trudno zsynchronizować to wszystko w czasie. Nic dziwnego, że brał laudanum.
Ciężko mi opisać główną postać. Były momenty, gdy ją lubiłam, ale także takie, kiedy zachowywała się jak idiotka i miałam ochotę ją wtedy strzelić w twarz, aby się opanowała. Każda postać pisząca listy lub często się w nich pojawiająca, jak np. Kit, miała bardzo rozwinięty charakter. Ogółem jedno muszę autorkom przyznać: postaci są naprawdę realne. Moją ukochaną, ulubioną bohaterką została Isola. Zakręcona, z tysiącem pomysłów na minutę oraz wachlarzem zainteresowań. I miała papugę, która nie lubiła facetów, ale polubiła Sidney'a, a to uważam za dobry gust :D

Podsumowując, książka była dobra. Uważam, że jeśli kogoś interesują tematy wojny i okupacji, spodoba mu się dużo bardziej niż stroniącej od tych tematów osobie. Zdecydowanie podobało mi się przedstawienie Niemców jako agresora - nie tylko jako bezlitosnych morderców, ale też ludzi, którzy zostali do tej wojny zmuszeni. Moje zdanie pozostanie jednak takie, że gdyby naród tej wojny nie chciał, to oparłby się Hitlerowi, ale to nie blog od dyskusji historycznych :D

18 komentarzy:

  1. Ta książka ma bardzo interesujący tytuł xD
    Powieść epistolarna mi nie przeszkadza i jestem ciekawa tej historii :P
    Pewnie, że gdyby naród nie chciał wojny, to by się oparł Hitlerowi. Ale jak on tworzył swoje specjalnie szkoły, gdzie szkolił młodych chłopców, to co się dziwić, jacy ludzie brali udział w tej wojnie... no i przecież Niemcy sami wybrali Hitlera.
    (kurczę, za dużo tej historii już dla mnie xDDD)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja wiem, ale dla mnie to i tak jest takie... Ugh xD

      Usuń
  2. Nie wiem czy przeczytam tę książkę. Może kiedyś, ale ja też nie nadaję się za bardzo do książek o wojnach...
    Jak natrafię na nią w bibliotece to spróbuję :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Raczej nie mieli powodu oprzeć się Hitlerowi, bo im Hitler zapewnił niemal same korzyści. Chcieli też odpłacić się za upokorzenie, jakim była porażka w I wojnie światowej.
    Już się nie mogę doczekać, aż poznam tę książkę, bo ona jest tak bardzo dla mnie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja wiem, ale i tak nie lubię Niemców, że na to pozwolili no xD

      Usuń
  4. Już wiesz że tytuł to coś co mnie w niej ciekawi, ale czy chce ją poznać?
    Chyba na razie nie :D

    OdpowiedzUsuń
  5. Należę do tych osób, które lubią sobie poczytać książki, gdzie mamy wplątaną tematykę wojny i jest ona dość istotna dla fabuły lub stanowi skromne tło. Także opowiedzenie tego wszystkiego w formie listów oraz opowiadań także mnie zachęca. No i sam opis już mnie zaintrygował, chociaż ten fragmencik o odnalezieniu miłości już nieco mniej, ale to cała ja! Hmm... ja naprawdę bywam nieczuła! Ale tak czy siak książkę bym pochwyciła i przeczytała. :)
    Pozdrawiam serdecznie i czule. <3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tzn akurat ten wątek miłosny był taki nieinwazyjny xD

      Usuń
  6. Już pisałam ci o tym, że tytuł jest ciekawy xD I w sumie to chyba przez niego chcę tą książkę poznać!
    Ale tak serio to ja nie czytam dużo o II WŚ, bo jak coć czytałam to zawsze był słabe i się trochę zraziłam, ale chciałabym wreszcie trafić na jakąś dobrą pozycję w tym temacie. Jeszcze nie wiem czy ją przczytam, ale w sumie też ciekawi mnie ten motyw listów i no... To się zobaczy, na razie wpisuję na listę :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja w sumie mogę ci polecić Córkę oficera, ale tylko do połowy, bo potem jest masakra trochę xD

      Usuń
  7. Tytuł jest... intrygujący :D
    Mnie na razie nie ciągnie do tematyki wojennej, ale u mnie gusta zmieniają się co chwilę, więc pewnie niedługo najdzie mnie na coś takiego ochota :D Powieści epistolarnej nigdy nie czytałam, ale ciekawa jestem, jak czytałoby mi się coś tak raczej ubogiego w akcję.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. WIesz, ta forma akurat w tej książce nie zabiera akcji tylko jest ona... pokazana w inny sposób. Tam non stop coś się dzieje wbrew pozorom :D

      Usuń
  8. Nigdy nie zagłębiałam się szczególnie w książki o tematyce wojennej, ale że w przeszłości natrafiałam przeważnie na bardzo dobre pozycje w tym gatunku, więc pewnie bym się skusiła, tylko... Jedyne do czego nie jestem za bardzo przekonana, to forma zapisu. Po Werterze mam nie za dobre skojarzenia z powieściami epistolarnymi :/ Z drugiej strony, może akurat "Stowarzyszenie..." mnie do nich przekona? Kto wie! Tak czy siak, jak tylko książkę gdzieś zobaczę, na pewno zwrócę na nią uwagę :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja czytałam tylko jeden fragment z Wertera i ci się nie dziwię :D
      Ale spróbuj! :)

      Usuń
  9. Padłam! Co za tytuł.. no nie mogę :D
    Przeczytam!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, tytuł świetny :D Ja się zastanawiałam o czym to :D

      Usuń

Nie piszcie linków w komentarzach - zawsze odwiedzam Wasze blogi!

Za każdy komentarz osobie, która przeczytała post dziękuję ☻

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.