'Ciało' T. Gerritsen

Tytuł: Ciało (oryginalnie: Girl Missing)
Autor: T. Gerritsen (tłumacz: E. Piotrowska)
Cykl: -
Ilość stron: 320
Wydawnictwo: Albatros (w roku: 2011)

Bierze udział w wyzwaniach: 52 książki w ciągu roku (2015)

Opis:

Zwłoki pięknej młodej dziewczyny przywiezionej do prosektorium nie zdradzają żadnych widocznych urazów ani śladów przemocy. Lekarka sądowa Kat Novak przypuszcza, że kobiet mogła przedawkować narkotyki. Numer telefonu zapisany na opakowaniu zapałek w zaciśniętej dłoni zmarłej prowadzi do prezesa firmy farmaceutycznej Cygnus, która zaprzecza, by miał coś wspólnego z denatką. Tymczasem w tym samym rejonie Bostonu zostaje odnalezione ciało innej kobiety, a w szpitalu umiera kolejna ofiara przedawkowania. Zabił je eksperymentalny narkotyk wytwarzany przez Cygnus? Kat nabiera przekonania, iż tajemnicze śmierci mogą być dziełem seryjnego mordercy, prawdopodobnie wpływowego obywatela miasta. Kiedy jej dom wylatuje w powietrze uświadamia sobie, że jest na właściwym tropie, a zabójca znajduje się bliżej, niż mogłaby przypuszczać...

Opinia:

To moje pierwsze spotkanie z popularną ostatnio Gerritsen. Byłam lekko zniechęcona, jak się dowiedziałam, że pisała ona wcześniej romanse, ale niepotrzebnie!

Ludzie, mam dosyć patrzenia na martwe panienki. Lubie żywe i z werwą!

Styl autorki jest lekki, choć nie prosty. Czyta się szybko, głównie z perspektywy dwójki głównych bohaterów. Humor, zagadki, ale w sumie nie aż taka znowu nieprzewidywalność. Od początku podejrzewałam, że za tymi zabójstwami kryje się jakaś zemsta, że Adam szuka córki... Nie wiem, dla mnie było to lekko schematyczne.

Jednak fabuła była bardzo ciekawa. Kat zadzierając z dealerem narkotyków ostro naraża swoje życie. Towarzyszy jej Adam - wybaczcie, ale wątek miłosny był do bólu przewidywalny. Niby Kat ucieka, ale widać, że to takie wahanie dla wahania. Podobało mi się za o zamieszanie wokół ofiar, jakie robiła Kat, a także pokazanie, że elitom nie zależy na niższej klasie ludzi. Ponadto mimo wszystko czekało mnie w lekturze kilka zaskoczeń, a historia sama w sobie była tak wciągająca, że zarwałam przy niej noc.

Zasada numer jeden, której nie łamie kobieta niezależna: nie pozwól, żeby jakiś mężczyzna stał się niezastąpiony.

Kat to dziewczyna, która dała sobie w życiu radę, nie łamie się w przypadku przeciwności losu. Jej obraz popsuło to wahanie się w przypadku Adama. Gdyby nie to - byłaby bohaterką, którą naprawdę bym polubiła. W tym wypadku jednak po prostu pałam do niej delikatną sympatią, ale gdyby coś jej się stało, nie wiem czy bym nad tym rozpaczała. Adam za to był bohaterem, którego na pewno nie polubiłam, ale mnie intrygował. Od razu nie wyglądał mi na faceta, który byłby za to wszystko odpowiedzialny. Taki facet z wyższych sfer, który w sumie ma uporządkowane, nieco schematyczne życie, w które wdziera się Kat. Zaimponował mi swoją postawą podczas napadu, nie dążył też tylko do tego, żeby przelecieć Katrinę. Mimo to wątek miłosny - klapa. Jeśli już mam je tolerować, niech będą chociaż nieprzewidywalne. Inni bohaterowie - polubiłam małą dziewczynkę ze skakanką, Celestę oraz intrygowała mnie postać Meave. Ale oni byli tylko zarysowani, choć całkiem nieźle. Pierwsze skrzypce grali jednak Kat i Adam.

- O nie! [...] Czyżby znowu jakaś bójka?- Nie. Tym razem bomba.

Podsumowując - książka była bardzo wciągająca, pod względem technicznym też niczego jej nie brakowało. Wątek miłosny to klapa, ale wiecie, że ja ich nie lubię, więc to może dlatego mam takie odczucie. Warto go jednak zignorować, aby poznać dopracowaną, nieco zaskakującą historię. Na pewno lektura zachęciła mnie do lepszego zapoznania się z autorką.