'Proś mnie, o co chcesz' M. Maxwell

Tytuł: Proś mnie, o co chcesz (oryginalnie: Pídeme Lo Que Quieras)

Autor: M. Maxwell (tłumacz: E. Ratajczyk)

Cykl: Proś mnie, o co chcesz

Ilość stron: 263

Wydawnictwo: Amber (w roku: 2014)

Bierze udział w wyzwaniach: ABC Czytania, Zmierz się z tytułami, Czytam nie tylko Amerykanów, 100 książek, Kitty's Reading Challenge (prezent)

Opis:
Po śmierci ojca Eric Zimmerman, bogaty niemiecki biznesmen, postanawia skontrolować hiszpańskie filie swojej firmy. W głównej siedzibie korporacji w Madrycie poznaje młodą sekretarkę Judith. Judith ulega czarowi oszałamiająco przystojnego, władczego mężczyzny. I godzi się na udział w jego zaskakujących seksualnych grach...

Opinia:
Okay, pierwszy raz piszę takie ostrzeżenie, ale w recenzji mogą pojawić się spoilery. Czytajcie jednak śmiało - tej książki i tak nie warto poznawać na własnej skórze :D No i słowo recenzja w tym wypadku to może zbyt duże słowo, raczej moje osobiste żale.

Po pierwsze to chyba pogniewam się na samo wydawnictwo. Ilość literówek w tej książce jest porażająca! Po drugie styl autorki to porażka. Zero namiętności, zero erotyzmu, zero jakichkolwiek emocji - nic poza wywoływaniem irytacji w czystej postaci. Zero humoru. Był on tak nijaki, jak się tylko da.

To miał być erotyk kipiący seksem i perwersją. Osobiście w życiu bym sobie tej książki nie kupiła. Niestety, moi nieczytający znajomi uparli się, aby na osiemnastkę podarować mi powieści. I tak wylądowałam ze Sparksem oraz tą pozycją do przeczytania. Miałam nadzieję, że może mimo wszystko nie będzie to totalne dno. Jakże się myliłam!

Już pierwsze strony przekonały mnie, że to będzie ciężka przeprawa. Bohaterka to totalna idiotka - napalona jak nastolatka, naiwna jak dziecko, choć chciałaby uchodzić za twardą kobitkę. Ponadto łatwa, tak niesamowicie łatwa! To chyba było to, co zirytowało mnie w tej książce najbardziej. Poznali się już na początku, na stronie siedemnastej, a około dwudziestej szóstej już była pierwsza a la erotyczna scena w ich wykonaniu. Poza tym perwersje perwersjami, ale autorka zdecydowanie przesadziła i przekroczyła granice dobrego smaku, pakując w książkę tyle zboczeń i perwersji, ile tylko była w stanie.

Rozchwiana emocjonalnie - to słowo także zdecydowanie opisuje Judith. W jednej chwili wścieka się na Erica, po czym daje mu dupy. W ogóle główna bohaterka to taki typ, który niesamowicie mnie irytuje i doprowadza swoim zachowaniem do furii. Niby taka niezależna, silna, samodzielna... A nie potrafi postawić się dupkowi. O tak, to słowo doskonale opisuje Erica. Zimny dupek, który uważa, że wszystko mu się należy. Nie przyjmuje słowa odmowy, rządzi się i przekracza wszystkie granice. Został zresztą przedstawiony jako bóg seksu, normalnie samym spojrzeniem potrafi doprowadzić bohaterkę do orgazmu! Jak czytam takie bzdury, to podnosi mi się ciśnienie.

Pożądanie sprawia, że my, ludzie, zachowujemy się w pewnych sytuacjach bezwstydnie.

Autorkę ostatecznie znienawidziłam w momencie, gdy zabiła kota głównej bohaterki w celu rozwinięcia tego chorego wątku miłosnego. Tak wykorzystać biedne zwierzątko, zero przyzwoitości no! Żeby ten wątek miłosny był... normalny? Nie, to istna patologia. Oczywiście, Eric od razu uprzedza Judith, że to tylko seks. I co robi ta idiotka? Zakochuje się w nim, a jakże! Po prostu szkoda słów.

Erotyk powinien mieć dwie rzeczy: znośną fabułę i dobre sceny erotyczne. Nie wiem, czy zauważyliście, że zaczęłam od bohaterki, a nie od fabuły. Zrobiłam to z jednego powodu - ta książka nie ma fabuły. Nie dzieje się tu nic poza seksem oraz kłótniami Judith. Przy czym seks niekoniecznie dotyczy Erica i Jud. O nie, to byłoby zbyt proste. Wszyscy zachowują się jak króliki... I te sceny są opisane tak... bez żadnego erotyzmu. Poza tym perwersja goni perwersje - orgie, trójkąty, anal, oglądanie, jak robią to inni, pokazywanie innym, w biurze, na parkingu... Za dużo zarówno tych zboczeń, jak i samych scen. Seks występuje w tej książce średnio co dziesięć stron.

Nie wiem, jakim cudem ta książka jest bestsellerem w Hiszpanii. Za to porównanie do Grey'a całkiem trafne - czytałam fragmenty i były tak samo beznadziejne. Z tym, że Grey chyba ma jakąś fabułę, a tutaj po prostu jej nie użyczycie. No i ten tatuaż, który ona sobie robi na koniec, to już był szczyt idiotyzmu.

Bohaterowie drugoplanowi są sprowadzeni do irytującej siostry, kochanej siostrzenicy, faceta w friendzonie z korzyściami, upierdliwej szefowej, kolegi z pracy oraz zazdrosnej Niemki... A reszta postaci to już w ogóle zginęła w tle, zupełnie. Postaci główne też nie mają zbyt złożonego charakteru - on jest dupkiem, a ona łatwą, irytującą trzydziestką z hormonami nastolatki.

Podsumowując ten wykład, nie sięgajcie po to. Nie dałam temu jednej gwiazdki tylko dlatego, że czyta się to szybko, ale z zażenowaniem i niesmakiem. Najgorszy erotyk, jaki czytałam.