Mini recenzje: 'Anielska' C. Hand, 'Miasto popiołów' C. Clare oraz 'Bitwa na wrzosowiskach' J. Flanagan

Tym razem nie mam problemu z niewyrabianiem się z postami, ale niezbyt wiem, co więcej o tych książkach napisać (a może to to, co pisałam wam w podsumowaniu i nie jestem w stanie sklecić więcej zdań o nich, bo nie mogę się skupić...). Dlatego w tym poście prezentuję wam trzy mini recenzje książek - jednej dość średniej i drugiej bardzo dobrej, ale o której nie umiem wam powiedzieć zbyt wiele, ponieważ nie chcę narobić spoilerów do poprzedniej części :) O trzeciej po prostu nie umiem napisać nic więcej poza achami i ochami, więc oszczędzę wam tego w pełnej wersji :D

Tytuł: Anielska (oryginalnie: Hallowed)

Autor: C. Hand (tłumacz: A. Kowalczyk)

Cykl: Nieziemska

Ilość stron: 332

Wydawnictwo: Amber (w roku: 2012)

Bierze udział w wyzwaniach: 100 książek,  ABC Czytania, Czytam fantastykę, Wyzwanie biblioteczne, Kitty's Reading Challenge (jedno słowo w tytule), Grunt to okładka

Opis:
Pożar był zaledwie początkiem. Wciągana coraz głębiej w świat aniołów, w coraz bardziej gwałtowną walkę dobra i zła, Clara doświadcza nowych przerażających wizji. Czy wskażą jej nowe zadanie? I podpowiedzą, który z dwóch chłopaków jest jej przeznaczony: Christian, którego darzy skomplikowanym uczuciem, czy Tucker, dla którego miłość Clary może okazać się najstraszliwszą groźbą…

Opinia:

Styl... Wiecie, ta książka jest dowodem klątwy drugiego tomu. Nawet styl, który tak podobał mi się w tomie pierwszym, tutaj z humoru przerzucił się na ckliwe rozterki głównej bohaterki... Szybkość i lekkość zastąpiła melancholia i za długie opisy wcześniej wymienionych rozterek.

Fabuła książki padła. Dosłownie. Jasne, sprawy anielskie, napastowanie przez złego anioła, dowiadujemy się o aniołach zdecydowanie więcej niż przez cały pierwszy tom, ale... Ale pierwsze skrzypce gra oczywiście trójkąt miłosny. Najgorsze jest jednak to, że Clara wie, którego z nich kocha, a i tak... Akcja wlecze się przez to niesamowicie. Zaskoczyła mnie aż jedna rzecz związana z Jeffreyem.

Bohaterowie zrobili się bardziej wkurzający. Pokochałam Tucker (razem z Justi zresztą) w pierwszym tomie, ale tutaj wydawał mi się taki naiwny, tak beznadziejnie zakochany... Clara za to tymi swoimi rozterkami doprowadzała mnie do furii. Christian bawił się w odbijanie dziewczyny, choć sądził, że wcale tego nie robił (SPOILER: No tak, bo całowanie czyjejś dziewczyny jest bardzo fair KONIEC SPOILERA). A brat Clary to chyba jedyna postać, którą rozumiałam! Potrafiłam zrozumieć jego wściekłość. 

Podsumowując, jestem w rozterce. Nie wiem, dlaczego trzeci tom nie został wydany w Polsce, ale nie wiem też czy chcę go czytać. Skoro to trylogia, to chyba jednak dam jej szansę do końca i postaram się znaleźć Boundless po angielsku i zobaczę czy ostatecznie trylogia się uratuje, bo pierwszy tom zapowiadał coś naprawdę fajnego, a drugi jest zwyczajnie przeciętny.

Tytuł: Miasto popiołów (oryginalnie: City of Ashes)

Autor: C. Clare (tłumacz: A. Reszka)

Cykl: Dary Anioła

Ilość stron: 528

Wydawnictwo: Mag (w roku: 2013)

Bierze udział w wyzwaniach: 100 książek, ABC Czytania, Czytam fantastykę, Wyzwanie biblioteczne, Kitty's Reading Challenge (wydana pod pseudonimem), Grunt to okładka

Opis:
Clary Fray chciałaby, żeby jej życie znowu stało się normalne. Ale czy cokolwiek może takie być, skoro dziewczyna jest Nocnym Łowcą, zabijającym demony, jej matka została magicznie wprowadzona w stan śpiączki, a ona sama nagle zaczyna widzieć mieszkańców Podziemnego Świata – wilkołaki, wampiry, wróżki…

Opinia:
Styl autorki się nie zmienił. Nadal był opisowy, humorystyczny i czasem tylko dialogi mi nie grały, ale bardziej chodzi o to urywanie wypowiedzi bohaterów w celu wzbudzenia zainteresowania.
Fabuła była bardzo ciekawa, a akcja pędziła do przodu, strona za stroną. Co prawda, ktoś w recenzji jakiś czas temu zaspoilerował mi rozwiązanie problemu Jace&Clary, więc powinien spłonąć, ale książka wiele na tym nie straciła. Trójkąt miłosny nie jest jakoś specjalnie irytujący, co muszę autorce przyznać. Generalnie domyślam się już mnóstwa rzeczy i pewnie te domysły okażą się słuszne, ale przy tak szybko rozwijającej się akcji nie jest to zbytni minus.
Bohaterowie to aspekt, który w książce polubiłam najbardziej. Są bardzo złożonymi postaciami, a takie lubię! Poza tym historię poznajemy z perspektywy głównie Clary i Jace'a, ale zdarza się również, że powie coś Simon albo Alec. Gdybym miała wybrać bohaterkę, którą lubię najbardziej, byłaby to Izzy. Clary jest po prostu taka typowa, a Izzy lekko nienormalna i z szalonymi pomysłami wyróżnia się razem z dość ekscentrycznym Magnusem w całej książce.
Podsumowując, staram się pisać krótko i zwięźle, bo nie chcę wam czegoś zaspoilerować, a niewiele pamiętam z części pierwszej, bo wydarzenia tworzą tak płynną całość, że te dwie książki zlały mi się w jedno już podczas czytania. Zdecydowanie polecam wam Dary Anioła, ponieważ to lekka, przyjemna lektura z cudownymi bohaterami :)

Tytuł: Bitwa na wrzosowiskach (oryginalnie: The Battle of Hackham Heath)

Autor: J. Flanagan (tłumacz: M Kaczorowska)

Cykl: Zwiadowcy. Wczesne lata

Ilość stron: 397

Wydawnictwo: Jaguar (w roku: 2016)

Bierze udział w wyzwaniach: 100 książek,  ABC Czytania, Czytam fantastykę, Wyzwanie biblioteczne, Grunt to okładka, Czytam nie tylko Amerykanów

Opis:
Kiedy były baron Morgarath uciekł, aby uniknąć kary za zdradę – wielki niepokój pojawił się w Araluen. Zwiadowcy wiedzą, że będzie planował swój kolejny ruch, a pogłoski mówią, że tworzy brutalną armię złożoną z nieludzkich postaci. Nowo wybrany Król Duncan, musi przygotować się na wojnę.


Opinia:

Styl Flanagana to niezmienna bajka - opisowy, humorystyczny, emocjonujący. Tworzenie zabawnych sytuacji to chyba jego druga natura.

Fabuła znów skupia się głównie na młodzieńczych latach Halta i Crowleya, ale pojawia się kilkoro kolejnych bohaterów, których przeszłość możemy poznać. Wczesne lata różnią się nieco od Zwiadowców czy Drużyny tym, że autor nie jest w stanie aż tak bardzo nas zaskoczyć - w końcu w Zwiadowcach wspominana jest przeszłość bohaterów, a tym bardziej bitwa, o której tutaj mowa. Mimo to szybka i przemyślana akcja oraz humor wynagradzają lekki niedobór zaskoczeń.

Bohaterowie są idealnie realistyczni, jak zawsze u tego autora. Nie da się ich nie lubić! Ponadto poznajemy 12-letniego Gilana! To niezwykłe przeżycie podziwiać pierwsze spotkanie Halta z jego przyszłym uczniem.

Podsumowując, jedyną przeszkodą do przeczytania Wczesnych lat powinno być dla was nieczytanie wcześniej Zwiadowców. Musicie więc jak najszybciej pokonać tę przeszkodę!  Jedyne, co mam do zarzucenia autorowi to za wolne pisanie kolejnych tomów, bo na 20 wydanych książek... Przeczytałam już 20 :D