Filmowo: Piraci z Karaibów

Realizując wrześniowe zadanie z Mini maratonów (książka + ekranizacja), z rozmachu obejrzałam wszystkie 4 części Piratów z Karaibów. Postanowiłam Wam o nich wspomnieć, bo wiem, że mojego bloga czyta spore grono osób lubujących się w dobrych filmach, a filmy o Jack'u zdecydowanie do takich się zaliczają. Recenzja dotyczy raczej filmów jako całości, nie będę nad każdym rozdrabniała się osobno.

Recenzowane filmy:

• Klątwa Czarnej Perły (2003)
• Skrzynia Umarlaka (2006)
• Na krańcu świata (2007)
• Na nieznanych wodach (2011)

Coś, co można nazwać recenzją:

Wiecie, że niekoniecznie potrafię pisać recenzje filmowe, więc to będą raczej luźne przemyślenia nt. filmu. Zacznę od samego pomysłu - wiecie, że uwielbiam piratów. Nigdy jakoś specjalnie nie ciągnęło mnie w stronę Piratów z Karaibów, ale w końcu w ramach wyzwania stwierdziłam, że wypadałoby obejrzeć tak kultowy film o przygodach najbardziej rozpoznawalnego filmowego kapitana - Jack'a Sparrowa. Pierwsze trzy części toczą się dookoła jednego wątku - długu Jack'a wobec Davy'ego Jonesa. Jest to oryginalny pomysł, zwłaszcza w Na krańcu świata nie mogłam się nadziwić pełnej i brawurowej akcji, ale i w dwóch poprzednich częściach jej nie brakuje. Działania bohaterów zaskakują, non stop coś się dzieje. Filmy wciągają od pierwszej do trzeciej części. A zakończenie trzeciej nie sugeruje, że powstanie nowa, i to na podstawie książki Tima Powersa - Na nieznanych wodach. Doskonały marketing dla książki, na której okładce (przynajmniej mojej) dumnie pręży się napis Inspiracja dla twórców Piratów z Karaibów czy jakoś tak. Widać jednak, że to już inna historia, w większości inni bohaterowie, jednak nie jest ona przez to bynajmniej mniej interesująca! Twórcy filmu dostosowali książkę do potrzeb poprzednich części i stworzyli fascynującą historię, która jeszcze bardziej pozwala nam poznać Jack'a - bo mam wrażenie, że choć filmy mają swoją fabułę i historię to i tak zawsze na pierwszym miejscu jest on - kapitan Sparrow. Jednak książka, a film to dwie zupełnie inne historie, jeśli chodzi o fabułę - tylko pomysł z Fontanną Młodości wyszedł od pana Powersa.

Wiecie, za co lubię Johhny'ego Deepa? Za bezsprzecznie genialną grę aktorską! Jego postać zaskakuje, rozśmiesza, myli się, ale w pewnym momencie można zapomnieć, że to aktor. I uwielbiam Jack'a Sparrowa nawet, jeśli jest (raczej częściej niż rzadziej) egoistyczną świnią. Bawi mnie też jego... zniewieścienie? Nie wiem, jak to nazwać dokładnie, ale właśnie z tym kojarzy mi się malowanie oczu, jego sposób biegania etc.

Osobiście na koniec trzeciej części miałam łzy w oczach - głównie dlatego, że drugą moją ulubioną postacią z filmów jest Elizabeth grana przez Keirę Knightley. To był moim zdaniem genialny wybór na kick-assową bohaterkę, z którą przez bardzo długi czas flirtuje nawet Jack, a i ona nie pozostaje obojętna. Uwielbiam jej grę aktorską i to, jak potrafiła sobie poradzić i z córki Gubernatora stała się Królową Piratów.

Will Turner (w jego rolę wcielił się Orlando Bloom) to postać może nie aż tak fascynująca co dwie poprzednie, ale też znalazła sobie miejsce w pierwszej trójce ulubionych postaci serii. Jego romans z Elizabeth, jego próba gry w politykę, której nie rozumiał, dostosowanie się do świata piratów, bo chciał uratować dwie najważniejsze dla siebie osoby, a przede wszystkim ta cudowna scena w trzeciej części podczas bitwy na statku! Choć mam wrażenie, że aktor po pierwszej części bez walki przekazał pierwsze skrzypce Jack'owi i Elizabeth.

Co do reszty aktorów - myślałam, że Penelope Cruz (grająca Angelikę) poradzi sobie lepiej, ale jakoś jej postać nie zaskarbiła sobie mojej specjalnej sympatii. Barbossa za bardzo próbował wchodzić w drogą Jack'owi, ale aktor (G. Rush) spisał się świetnie. Czarnobrody za to został wykreowany na bezlitosnego bohatera i tak właśnie z rolą rozprawił się Ian McShane - grał bezlitosnego, nie dbającego o życie własnej córki pirata. Drugoplanową postacią, która poruszyła moje serduszko najbardziej ze wszystkich okazał się duchowny (Philip) grany przez Sama Claflina, genialna drugoplanowa rola!

Ważnym elementem serii o Piratach z Karaibów są efekty specjalne i sceny iście kaskaderskie (wiecie, wspinanie się na palmę, aby uwolnić się z więzów można uznać za wyczyn kaskaderski, albo latanie na linach i walkę na maszcie). Uważam, że tutaj twórcy nie zawiedli, ba! odwalili kawał dobrej roboty, co zwłaszcza widać w częściach trzeciej i czwartej. Nie oglądałam żadnego filmu w 3D, ale sądzę, że byłoby to równie genialnie zrobione, bo już wersje 2D spisują się doskonale. Ponadto aktorzy genialnie walczą na szable, aż chce się samemu tego nauczyć <3

Podsumowując...

Bardzo podobała mi się seria, kocham Jack'a i Elizabeth (choć jej raczej nie zobaczę już w kolejnej części planowanej na rok 2017) i zdecydowanie będę do tych filmów wracać. Bawią, zwracają uwagę na pewne wartości, zapewniają niezapomnianą rozrywkę i emocje!