'Drżenie' M. Stiefvater

Choć książkę czytałam z nominacji do Read More Book Challenge, to tym razem nikogo nie nominuję, bo już ostatnio nominowałam masę osób :) A za zmuszenie mnie do przeczytania książki dziękuję Justysi  <3

Tytuł:  Drżenie (oryginalnie: Shiver)

Autor: M. Stiefvater (tłumacz: E. Kleszcz)

Cykl: Wilkołaki z Mercy Falls

Ilość stron: 459

Wydawnictwo: Wilga (w roku: 2011)

Bierze udział w wyzwaniach: 52 książki w ciągu roku, ABC Czytania

Opis:
Współczesna opowieść o wilkołakach? Tak! A w niej miłość, przyjaźń, wielka samotność, okrucieństwo, poświęcenie i ból.
Kiedy zapada zmierzch i robi się coraz zimniej, niektórzy ludzie stają się wilkami. Grace odkrywa, że musi walczyć o wilkołaka Sama, którego pokochała. Zagrażają mu myśliwi i mróz, który może sprawić, że Sam nigdy nie odzyska ludzkiej postaci.

Opinia:

Porównanie tego do Zmierzchu to zbrodnia... Zaraz dowiecie się czemu. Zbrodnią jest też polska okładka, za to zagraniczna - można się zakochać <3

Cokolwiek to jest, poczeka do rana. A jeśli nie, to i tak nie jest tego warte.

Styl autorki jest ciekawy, wciela się ona zarówno w bohatera, jak i bohaterkę, co według mnie nigdy nie jest łatwe, bo trzeba każdej narracji nadać nieco inną nutę. Pani Stiefvater udało się to doskonale i bardzo humorystycznie! Ponadto opisuje uczuć nie były rozwlekłe, a precyzyjne i ciekawe. No i ciekawe było dopisywanie temperatur przy każdym rozdziale, ale po co - tego dowiecie się podczas lektury (lub ze spoilera w opisie).

Fabuła mnie zaintrygowała. Mało czytam o wilkołakach, zdecydowanie wolę wampiry, bo są... seksowniejsze (serio, najlepsze erotyki, jakie czytałam były z wampirami). Jednak autorka wychodzi na przeciw mitowi przemiany podczas pełni, żelaza i cyklu wilkołaków. Ona nie podążyła za klasycznym sposobem przedstawienia wilkołaków, a stworzyła nowy, bardzo oryginalny. Bardzo podobał mi się też wątek przyjaźni - nie tylko tej, mającej miejsce od początku książki, ale i tej, która narodziła się dopiero podczas trwania akcji. To co psuło mi ogólny odbiór to wątek miłosny. Nie, nie przeszkadzał mi sam w sobie, był nawet uroczy i przypominał mi ten z Pragnienia, przynajmniej z końca drugiego tomu. Na szczęście - i chwała jej za to - autorka NIE WPROWADZIŁA TRÓJKĄTA MIŁOSNEGO! Jedyne, co mi w tym wątku przeszkadzało to to, że oni się cały czas niby chcieli dotykać, całować, ale z drugiej strony to coś tam... I to mnie jedynie irytowało, a to sukces - że ja uważam za uroczy i słodki wątek miłosny!

Zeszłej nocy wykrwawiałem się na śmierć na jej tarasie. Mógł mnie uratować ktokolwiek. Dziś pragnąłem czegoś więcej niż ocalenia.

Bohaterowie to mocna strona książki. Grace (w ogóle kocham to imię po lekturze Wampiratów, więc każda bohaterka z tym imieniem z marszu dostaje dodatkowe punkty :D) to nie użalająca się nad sobą baba, ale i nie kickassowa bohaterka. Jest po prostu zwykłą dziewczyną z nieco osobliwą sytuacją w domu i zamiłowaniem do czytania, nauki i wilków. Sam, chociaż nie podbił mojego serca, też jest postacią bardzo realną - to nie typowy macho, ale nieśmiały chłopak, na którym odbiły się pewne krzywdy z dzieciństwa, który mimo wszystko potrafi postawić na swoim i walczyć o swoje racje i Grace. Bohaterowie poboczni nawet, jeśli pojawiają się tak rzadko, jak Rachel, są dobrze wykreowane i bardzo, bardzo realne. Zdziwi was pewnie moja faworytka zaraz po Grace - Isabel. Jasne, na początku nie robi dobrego wrażenia, ale... ale tacy ludzie po prostu są, a co robiła pod koniec <3 Podsumowując - rzadko spotykam się z tak realnymi postaciami zarówno pierwszo- jak i drugoplanowymi!

W poniedziałek szkoła sprawiała wrażenie obcej planety. Dobrą chwilę siedziałam w aucie, obserwując uczniów kręcących się na chodnikach, samochody krążące po parkingu i autobusy ustawiające się równo jeden za drugim, nim uświadomiłam sobie, że szkoła się nie zmieniła. To ja się zmieniłam.

Podsumowując, uważam, że gdyby autorka stworzyła w książce taki bardziej zdecydowany wątek miłosny, nie pozbawiając go jednak zupełnie nieśmiałości, książka byłaby idealna. A tak jest tylko arcydobra, ale i tak polecam każdemu. Ja na pewno sięgnę po więcej, bo końcówka choć mogłaby być zakończeniem, to jednak ma ciąg dalszy i bardzo intryguje mnie, co się stanie z Isabel, Olive, Samem i Grace!