'Podróżniczka' A. E. Dayton

Tytuł:  Podróżniczka (oryginalnie: Traveler)

Autor: A. E. Dayton (tłumacz: B. Ulatowski )

Cykl: Poszukiwaczka

Liczba stron: 427

Wydawnictwo: Uroboros (w roku: 2017)

Bierze udział w wyzwaniach: Czytam fantastykę

Opis:

Przeszłość jest blisko. I zamierza zniszczyć wszystkich.

Quin Kincaid jest Poszukiwaczką. To wielki honor i tradycja przekazywana z pokolenia na pokolenie. Ale to, czego się dowiedziała w noc swojej Przysięgi, zmieniło jej świat na zawsze.

Życie Quin zostało bowiem zbudowane na oszustwie. Tradycja Poszukiwaczy okazała się nie tyle szlachetna, ile brutalna i bezwzględna. Ojciec dziewczyny jest mordercą. Jej wuj – kłamcą. Jej matka – ofiarą. A chłopiec, którego kiedyś kochała, pogrążył się w zemście, mając na swojej liście także jej rodzinę.

Jednak Quin nie jest sama. Shinobu, jej najlepszy przyjaciół i ukochany, to teraz jedyna osoba, której może zaufać. Jedyna osoba, która chce poznać prawdę o Poszukiwaczach równie rozpaczliwie jak Quin.

Ale im głębiej będą grzebać w przeszłości, tym mroczniejsza będzie ich teraźniejszość. Wśród zaginionych dawno temu rodzin Poszukiwaczy i niebezpiecznych sojuszów czai się bowiem coś o wiele groźniejszego: złowrogi plan rozpoczęty wiele pokoleń temu, zdolny unicestwić tradycje Poszukiwaczy na zawsze.

Przeszłość jest blisko. I zamierza zniszczyć wszystkich.

Opinia:

Styl pani  Dayton nadal pozostaje świetny, zwłaszcza te narracje. Poza tym doskonale potrafi ona oddać różnicę pomiędzy wydarzeniami teraźniejszymi, a tymi z młodości Catherine.

Historia Średniego Sędziego i Poszukiwaczy staje przed nami otworem. Zagadki, tajemnice śmierci oraz fascynujące urządzenia w niebanalnej i nieprzewidywalnej historii. Czegóż chcieć więcej? Bardzo polubiłam wstawki z przeszłości z udziałem Mariko oraz Catherine. Poznajemy też Notta oraz innych Obserwatorów, ale to najmłodszy z nich prowadzi narrację. Nadal jednak irytuje mnie trójkąt miłosny, ale taka już chyba moja natura. Za to same opisy szkoleń z Maud - chyba moje ulubione fragmenty zaraz po Catherine <3

Nie uśmiechnęła się do Johna, nie poklepała go po plecach ani nie uczyniła niczego równie u niej niezwykłego. Ale gdy się odezwała, John miał wrażenie, że usłyszał największą pochwałę, jaką jedna osoba może obdarzyć drugą. - John - powiedziała - to było bardzo dobre.

I tutaj zmiana o 180 stopni. W drugim tomie to John wygrywa, a Shinobu stał się tak irytujący, że choć rozumiałam, że to wpływ hełmu, nie mogłam się oprzeć, aby go nie przeklinać. John za to zmienił się na lepsze pod wpływem Maud. Zaczyna dostrzegać, że wszystko, w co wcześniej wierzył niekoniecznie było takie, jak przedstawiła mu matka. Pytanie tylko czy była ona szalona? Osobiście uważam, że tak, przez fokal. Quin za to staje się twardsza, przestała mnie denerwować. Jednak ulubioną bohaterką stała się Maud. Mam wrażenie, że z jednej strony jest zagubiona, samotna, a z drugiej nie pozwoli sobie na porażkę choćby nie wiem co. 

Podsumowując, w tym tomie rozwiązujemy część zagadek, ale największą stanowi zakończenie - Shinobu, jak mogłeś?! Od akcji nie da się oderwać, autorka dodatkowo przedstawia nam przeszłość i pozwala poznać Catherine. Możemy zrozumieć, co doprowadziło ją do momentu, w którym poznaliśmy ją w tomie pierwszym. Zdecydowanie polecam tę oryginalną serię i czekam na tom trzeci!

Za egzemplarz dziękuję