'Nie wywołuj wilka z lasu' K. Bonowicz

Opis:

Związani magiczną przysięgą, Alicja i Nikodem nie ustają w poszukiwaniach naczynia niezbędnego do odprawienia upragnionego rytuału. Tymczasem dokoła nich dochodzi do serii morderstw, jednak część ofiar szybko wraca z martwych. Para nastolatków może ufać wyłącznie sobie; nawet ich najbliżsi mają przed nimi starannie skrywane tajemnice. Na dodatek obrzęd odprawienia diabła znienacka staje pod znakiem zapytania. Czy w ostatniej chwili uda się znaleźć brakującego uczestnika rytuału?

Opinia:

Pierwszy tom sprawił, że przepadłam bez reszty, a książka chodziła za mną aż do premiery tomu drugiego... Który także mi się spodobał, ale jednak widzę pewną różnicę. Na szczęście nie w humorze, za który między innymi pokochałam tę serię!

Natomiast autorka nawrzucała tutaj za dużo. W pewnym momencie zgubiła główny wątek, bo Alicja zamiast szukać Naczynia, za bardzo zajmuje się wszystkim innym. Dodatkowo uważam, że za dużo było tych kłód rzucanych pod nogi bohaterom i wyszło totalne zamieszanie. Momentami gubiłam się w akcji oraz toku myślenia Alicji. Biorąc pod uwagę, jak małe to miasteczko, to sekretów w nim więcej niż mieszkańców.

- Nie zamykaj - powiedział spokojnie. - Przychodzę w pokojowych zamiarach.- Jasne - żachnęła się Alicja. - A Władimir Putin tak naprawdę pracuje w ONZ-ecie.

Mimo to bardzo dobrze bawiłam się podczas lektury, chociaż zostawiła mnie z większą ilością pytań niż odpowiedzi, a autorka zrobiła to samo, co poprzednio i za takie kończenie książek naprawdę powinny być jakieś kary! Stworzyła też naprawdę zakręcony wątek miłosny, który - choć oczywisty - sprawił mi przyjemność. Takie totalne hate-love! Pierwsze skrzypce grają Nikodem oraz Alicja, powtarzając niejako nieświadomie błędy swoich przodków. Mam także wrażenie, że pierwszy tom cechowała większa nieprzewidywalność, a tutaj po prostu wystarczy spodziewać się wszystkiego, co najgorsze oraz kłamstwa.

Nadal bardzo lubię tę serię, ale tom drugi nie doskoczył do postawionej mu poprzeczki. To wciąż fascynująca powieść, pełna magii oraz humoru, ale nie odznacza się już taką nieprzewidywalnością jak jej poprzedniczka. Za dużo na raz, aż się boję jak autorka postanowi dowalić bohaterom w następnym tomie, bo już tutaj po prostu cud, że przeżyli, a zwłaszcza, że nie pozabijali się nawzajem.