Książkowy sąd: Złamane pióro

Nie wiem, jak ta Ola losuje, ale już trzecia edycja i znów ja. Przyznaj się kochana, po prostu chciałaś się ze mną posądować o tę książkę <3

Dzisiaj ja z Olą sąduję się o Złamane pióro, a inne sprawy to:

 Justowa, Justysia

 Suomi, Ola

Klaudia, Weronika

Nasza sprawa sądowa się zaczyna :)

O: Pamiętam, że byłam bardzo pozytywnie do książki nastawiona. Jednak już od pierwszych stron coś było nie tak. Mimo że zachwycał mnie język, to niesamowicie irytowała mnie główna bohaterka! I to ona zepsuła mi całą lekturę.

K: Faktycznie, Emilia czasami potrafiła zdenerwować, ale poza tym była bardzo złożoną postacią i dała się polubić. Zwłaszcza za swoją cudowną książkę, która była najlepszym elementem całej powieści!

O: Tutaj się zgodzę - książka Emily była naprawdę ciekawa. Szkoda, że pani Borochowska nie napisała całego utworu w takiej konwencji. Wiem, że główna bohaterka była złożona i naprawdę miała ciężko przeszłość, jednak zdążyłam znienawidzieć ją zanim wyjaśniła się jej historia. Szczególnie irytowały mnie jej irracjonale decyzje i nerwowość... A co sądzisz o wątku miłosnym?

K: Może cię zadziwię, ale wątek miłosny mi się podobał, bo nie było to - pierwszy raz cię widzę na oczy i love forever. Był nawet realny, a nie naciągany.

O: Nie wierzę, Kitty Ailla polubiła wątek miłosny! Mnie natomiast irytowało to, jak Borochowska przedstawiła tutaj dystans pomiędzy super ekstra facetem głównej bohaterki, który był czarny, a innymi adoratorami Emily, którzy byli marnymi "białasami". I, jak dla mnie, wątek miłosny trochę zginął w tych ich dysuptach filozoficznych, które były nudnawe...

K: Mnie te dysputy podobały się tylko z jednego powodu - nudziło mnie ich czytanie, ale wielkim plusem było to, że autorka nie obstawała ostatecznie przy żadnym stanowisku. To on był "czarny" Ja nawet nie zwróciłam na to uwagi Byłam przekonana, że jest no, "nasz"

O: Był, był. I to się wiąże jeszcze z jedną rzeczą,l która niesamowicie mnie irytowała! Nie wiem, gdzie działa się akcja... Bo niektóre szczegóły wskazywały na zagranicę, a inne na Polskę...

K: Ja byłam całą książkę pewna, że to Polska, ale jakaś hm, prowincja. Jednak ja kochając fantasy, nie potrzebuję sprecyzowanego miejsca akcji. Poza tym podobał mi się miks gatunkowy, jaki zaserwowała autorka.

O: Może gdybym nie miała takich wygórowanych oczekiwań, to książka bardziej by mi sie podobała. Przekreślił ją dla mnie CHAOS i irytująca bohaterka.