'Księżniczka' A. Pilipiuk

Tytuł: Księżniczka

Tytuł oryginalny: -

Autor: A.Pilipiuk

Cykl/seria:  Kuzynki

Tłumaczenie: -

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Rok wydania: 2003

Ilość stron: 269

Opis:

Wampir wytwarza wokół siebie specyficzną atmosferę. Coś subtelniejszego niż zapach, co łowca wampirów wyczuwa szóstym zmysłem, zmysłem polowania. Ten zmysł sprowadził do Krakowa aż dwóch łowców. Czy można otrzymać złoto innym sposobem niż przez alchemię, naukę doskonałych? Można. Cena jest jednak wysoka. Mistrz Sędziwój ją zna, zna tajemnicę Bractwa Drugiej Drogi. Czy będzie musiał zginąć?

Monika polubiła szkołę. Wśród koleżanek wzbudza sympatię, ale szepczą, nazywają ją Księżniczką; jest taka od nich różna. Widać, że ze Stanisławą i Katarzyną łączy ją jakieś porozumienie.

Czy można otrzymać złoto innym sposobem niż przez alchemię, naukę doskonałych? Można. Cena jest jednak wysoka. Mistrz Sędziwój ją zna, zna tajemnicę Bractwa Drugiej Drogi. Czy będzie musiał rozstać się z ukochanym miastem?

A inspektor policji ma trudny orzech do zgryzienia. Martwy człowiek, przyszpilony do podłogi szpadą, ślady trucizn, rękawica... Jakby tego było mało, co i raz pojawiają się kolejne trupy, odcięte dłonie, połamane japońskie miecze ze sklepu z pamiątkami... I praktykant — mądrala, wymiotujący nawet na widok mumii.

Opinia:

Druga część przygód kuzynek Kruszewskich oraz Mistrza i Moniki... Na plus czy minus? :)

Kaliber dziewięć milimetrów, piętnaście naboi./ Nie ma na świecie mumii na tyle odważnej, by zaryzykować postrzał z takiej broni.

Uznaję, że chyba ta okładka od biedy może być najlepsza w całym cyklu, ale naprawdę nie rozumiem, po co niszczyć wyobraźnię i ukazywać na okładce bohaterów. Uh, no cóż, nie będę się nad tym rozwodzić...

Urzędnicy są, jak wszy. A wszy ssą krew i przenoszą różne choroby, które nas osłabiają... Dlatego takie insekty trzeba rozgniatać. Bez litości.

Styl Pilipiuka, jak już wspomniałam w recenzji Kuzynek jest przyjemny i miły w czytaniu. Nawet jakieś fachowe określenia są przystępnie wyjaśnione, choć może gubiłam się ciut podczas lekcji z Mistrzem, który wykładał dziewczętom biologię... Ale zrzucam to na chorobę, podczas której czytałam książkę. Oraz niezbyt entuzjastyczne podejście do biologii :D

Układ książki pozostaje taki sam - żegnajcie rozdziały, zostałyście zastąpione wyśrodkowanymi gwiazdkami! No, mi osobiście ta forma nie przeszkadza. Ponadto w tej części akcja nie leci już na łeb na szyję, choć narracja nadal jest wielotorowa, a autor porusza kilka zagadnień na raz. Tutaj został wprowadzony też wątek z perspektywy policjanta (i jego zabawnego praktykanta), który bada sprawę Dymitra, a potem każdą kolejną powiązaną z naszymi bohaterami.

Kwas chlebowy jest produktem fermentacji masłowej [...], więc nie zawiera alkoholu. Jeśli jednak wypijecie za dużo, jutro będziecie miały kaca. [...] 

- To niesprawiedliwe!

Sama fabuła, wbrew tytułowi, nie skupia się jedynie na Monice. Mistrz również ma problem z Bractwem Drugiej Drogi. A na Monikę, naszą wampirzycę polują łowcy wampirów. I tak, jak drugi wątek był mniej więcej do przewidzenia (przynajmniej dla mnie), to pierwszy kompletnie mnie na koniec zaskoczył. Odbierałam Laslo i jego starszego mistrza jako bardzo negatywnych bohaterów, realnie zagrażających Monica, a tu proszę, takie zaskoczenie na koniec! Jestem nim bardzo usatysfakcjonowana.

Męczy się, trzeba dobić... Właściwie nawet nie dobić, przecież to nie żyje...

Bohaterowie się nie zmienili. Ich kreacja jest dobra, ale nie jakaś genialna. Znów poznajemy blisko tylko te osoby, które są głównymi bohaterami. Inne pojawiają się, ale tylko tyle. Monika nadal pozostaje moją ulubioną bohaterką, polubiłam też w miarę Laslo oraz właśnie praktykanta nadkomisarza! :)

Podsumowując: uważam, że Księżniczka wypada dużo lepiej niż jej poprzedniczka, czyli Kuzynki. Akcja zwolniła i jest cokolwiek ciekawsza i bardziej w sumie płynna i do ogarnięcia. Na pewno warto lekko pomęczyć się z pierwszą częścią, aby poczytać Księżniczkę :) No i więcej w tej części humoru niż w poprzedniej.

Książka bierze udział w wyzwaniu: 52 książki w ciągu roku, Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (+1,5 cm), Wyzwanie biblioteczne 2015, Czytam nie tylko Amerykanów