Book Tour: 'Tytany' V. Scott

OSOBY CHĘTNE DO PROJEKT POLSKA ZWIĄZANEGO Z ANETĄ JADOWSKĄ SĄ PROSZONE O KONTAKT MEJLOWY :)

Tytuł: Tytany (oryginalnie: Titans)

Autor: V. Scott (tłumacz: M. Biernacka)

Cykl: -

Ilość stron: 334

Wydawnictwo: IUVI (w roku: 2016)

Bierze udział w wyzwaniach: ABC Czytania, Czytam fantastykę

Opis:
Odkąd tytany pojawiły się w Detroit, świat Astrid Sullivana obraca się wokół tych pół koni, pół maszyn, które dosiadane przez dżokejów startują w morderczych i emocjonujących wyścigach. Wraz z najlepszą przyjaciółką dziewczyna spędza wiele godzin na torze. Fascynują ją nie tylko emocje związane z wyścigami, ale też to, jak bardzo te zaprogramowane, półmechaniczne stworzenia wydają się prawdziwe. Astrid marzy, by kiedyś dotknąć jednego z nich.…ale też trochę ich nienawidzi. Jej ojciec stracił wszystko na zakładach bukmacherskich. Dziewczyna widzi też przepaść między bogatymi dżokejami, których stać na kosztowne maszyny do jazdy, a jej przyjaciółmi i sąsiadami, którzy czasem ostatnie pieniądze stawiają w zakładach, licząc na łut szczęścia.

Opinia:

Za możliwość przeczytania dziękuję Aleksandrze z Bluszczowych Recenzji, która zorganizowała Book Tour <3 

Styl autorki to ponownie bajka! Ponadto nie zabrakło humoru, za który tak polubiłam panią Scott. Emocje targające Astrid zostały tak realnie oddane, że mogłam się poczuć, jak jej przyjaciółka, której dziewczyna się zwierza. 

Mimo to w książce panuje dość smutna atmosfera, przytłaczająca. Astrid, Magnolia oraz ich rodziny muszą mierzyć się z problemami, z którymi ja nie chciałabym mieć nigdy do czynienia. Autorka pokazała jak problemy z pracą i pieniędzmi potrafią wpłynąć na familię, na jej rozpad. Akcja skupia się nie tylko wokół wyścigów tytanów oraz treningów (sądzę, że autorka bardzo mało czasu poświęciła treningom, a szkoda), ale również dotyka relacji rodzinnych Astrid. Czasami wydawało mi się, że to stanowiło główny wątek książki, a nie Derby. Kiedy jednak dochodziłam do scen ścigania się, byłam niezwykle usatysfakcjonowana. Nasza bohaterka nie jeździ na Skoblu idealnie, nie osiąga zawsze pierwszych miejsc - uczy się na błędach i dąży do celu, nie zapominając przy tym, że ludzie powinni się wspierać. Wiece jednak co było najlepsze? BRAK WĄTKU MIŁOSNEGO! Tzn. przewijały się dwa w tle, ale one stanowiły dosłownie tylko i wyłącznie TŁO! Akcja jest bardzo szybka, w końcu na ok. 300 stronach autorka zmieściła całe Derby, a działo się dużo. Jedne rzeczy okazały się bardziej, inne mniej nieprzewidywalne, ale generalnie książkę czytało się bardzo miło. To, czego na pewno nie przewidziałam, to zakończenie, nie do końca. Nie sądziłam, że Astrid poniesie aż taki koszt podjętej przez siebie decyzji.

Historie nie zawsze kończą się po naszej myśli. Życie nie zawsze jest bajką. Życie rzadko jest bajką.

I teraz mniej przyjemny aspekt książki. Bohaterowie według mnie dzielą się na cudownych oraz irytujących. Zacznijmy od cudownych - moją ukochaną postacią została Magnolia. Bywała dziecinna, ale według mnie stanowiło to pewien sposób wyparcia zaistniałej sytuacji.  Za to to ideał przyjaciółki, dosłownie! Sama Astrid swoimi rozmyślaniami wprowadzała do książki ponurą atmosferę i to chyba jedyna jej skaza. Pokochałam ją za to za determinację i oddanie. Skobel, ach, Skobel - przygarnęłabym go bez zastanowienia, choć w bloku mogły by być problemy z logistyką. Do bohaterów, których polubiłam zaliczają się również zrzędliwy Gałgan, kochający ciastka Barney oraz elegancka, ale silna Lottie. Reszta irytowała mnie całą książkę. Ojciec głównej bohaterki przez większość książki zachowuje się jak seksista i męska duma przysłania mu oczy. Pod koniec się zrehabilitował, ale to niczego nie zmienia. Siostry Astrid to lekka porażka - Dani w ogóle nie okazuje szacunku, nikomu, a Zara okazała się słabo zarysowana, choć niby z główną bohaterką łączyła ją taka wielka więź. O Harcie, Naleśniku czy innych dżokejach nawet nie wspomnę, a Arvina najchętniej odstrzeliłabym z wiatrówki. Niektórzy bohaterowie mogliby być zresztą lepiej wykreowani.

Podsumowując, poza bohaterami, książka jest cudowna. Cieszy mnie, że autorka wrzuciła tak akurat tyle matematyki i mechanicznych szczegółów dotyczących tytanów, aby przeciętny czytelnik to zrozumiał. Tytany to opowieść o stracie, problemach rodzinnych, determinacji i woli walki. Zakończenie może złamać czytelnikowi serce, więc bardziej wrażliwe ode mnie osoby powinny uzbroić się w chusteczki, serio.